حقوق کودکان نامشروع در کنوانسیون حقوق کودک و قوانین اسلامی

معاهده حقوق کودک مهمترین سند بین المللی در زمینه رفتار دولتها با کودکان است.از نظر کنوانسیون، کودکان نامشروع در برخورداری از حقوق هیچ تفاوتی با سایر کودکان ندارند زمینه شکل گیری کنفرانس حقوق کودک در صحنه بینالملل در سال 1924 با صدور اعلامیه ژنو آغاز شد و سپس در اعلامیه جهانی حقوق بشر رعایت رفاه کودکان به رسمیت شناخته شد در سال 1959 اعلامیه جهانی حقوق کودک در مجمع عمومی سازمان ملل به تصویب رسید و اگرچه این اعلامیه تا حدودی میتوانست در برگیرنده حقوق کودکان باشد ولی تحولات اخیر در گوشه و کنار جهان و ظهور عقاید و مفاهیم تازه لزوم گسترش ابعاد دربرگیرنده حقوق کودک را تقویت کرد. به ویژه آنکه شواهد زیادی دال بر نقض حقوق کودک در بسیاری از نقاط جهان به چشم میخورد. لازم به ذکر است که کنوانسیون حقوق کودک در سال 1372 توسط مجلس شورای اسلامی و به صورت مشروط به تصویب رسید در کنوانسیون حقوق کودک برای تمام کودکان اعم از مشروع و نامشروع حقوقی در نظر گرفته شده است به گونهای که نباید در اعطای این حقوق میان کودکان مشروع و نامشروع تفاوتی وجود داشته باشد. بر اساس قوانین اسلامی هرچند فرزند متولد از روابط نامشروع با والدین خود رابطه نسبی ندارد اما همانند فرزند مشروع از حق حیات، حق نام، حق آزادی و غالب حقوق اجتماعی برخوردار است و از برخی حقوق و مناصب منند ارث، اجتهاد، قضاوت و شهادت محروم میباشد. در کنوانسیون حقوق کودک سرپرست مشخصی برای کودکان نامشروع تعیین نشده ولی بر اساس نظر بنیان گذار انقلاب اسلامی، امام خمینی پدر طبیعی سرپرست وی بوده و مسیول امور او میباشد. در این مقاله سعی بر این است که به بررسی حقوق کودکان نامشروع در کنوانسیون حقوق کودک و قوانین اسلامی ایران پرداخته شود.

کلیدواژه ها:

کودک ، نامشروع ، کنوانسیون حقوق کودک