بررسی راهکارهای غیرکیفری در پاسخ به جرایم اشخاص زیر 18 سال

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 392

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CONFHAKIM01_134

تاریخ نمایه سازی: 11 شهریور 1397

چکیده مقاله:

یکی از حساس ترین وهله زندگی برای اشخاص دوران کودکی و نوجوانی می باشد. غیر قابل کنترل بودن کودکان و نوجوانان به دلیل ارتکاب اعمال مجرمانه برضد قوانین و مقررات نمی بایست مبنایی برای رسیدگی های قضایی در دادگاه ها باشد،تجربه حضور در دادگاه ها به بدنامی هر چه بیشتر آنان دامن خواهد زد و این به تنفر آنان از دستگاه قضایی می انجامد . برای نجات کودکان و نوجوانان از سقوط در ورطه جرم و جنایت تنها راه کارهای کیفری کافی نبوده و نخواهد بود ، بر همین اساس از دیرباز تاکنون حقوق دانان ، جامعه شناسان،تمامی تلاش های خود را جهت یافتن شیوه های نوین اصلاح ودرمان مصروف داشته اند،چرا که درعمل تجربه نشان داده است کوکان و نوجوانان به برخوردهای ملایم در نسبت با برخوردهای خشن و شدید بهتر پاسخ می دهند ، از همین رو یافتن روش های غیرکیفری که تا حد امکان جایگزین روش های کیفری باشد همواره دغدغه ی ذهن اندیشمندان حقوقی بوده است و در نهایت تمامی این تلاش ها منجر به تصویب مقررات خاصی در قوانین کشورها و قوانین بین الملی شده است،گرچه دستاورد این تلاش ها در قانون کشور ما اندکی متفاوت است . سعی براین است این قشر آسیب پذیر به وسیله واکنش هایی به دوراز سزادهی از تعقیب و تماس غیرضروری با نظام قضایی دوری جویند. کوشش جامعه و نهادهای خدمات اجتماعی بر آن است تا به راه کارهایی مناسب آنطور که شایسته برخورد با این قشر است دست یابند، البته نا گفته نماند تمامی این راه کارها باید به خودی خود مثبت تلقی شوند و صرفا باز دارنده از جرم نباشند . این شیوه های به دور از کیفر و تنبیه به نوعی چتر حمایتی برای این اشخاص محسوب می شوند و موجب می شود که آنان در آتشی با قانون قرارگیرند تا داشتن تنفر تمام از دستگاه عدالت قضایی . از جمله مصادیق راه کارهای غیر کیفری در برخورد با جرایم کودکان و نوجوانان یاری جستن از سازمان های غیر قضایی و نهاد های ملی و سازمان های مردم نهاد می باشد.پلیس اطفال،پایگاه های اورژانس اجتماعی و سازمان بهزیستی از زیر مجموعه این نهادها می باشند. پژوهش های به عمل آمده حاکی از موفقیت این شیوه ها بوده است بنابراین شایسته است قانون گذار ایرانی نیز به استفاده ی هر چه بیشتر این راه کارها روی آورد. پژوهش مذکور با روش های تحقیق کتابخانه ای و توصیفی به رشته تحریر در آمده است و با مفروض قلمداد کردن نتایج حاصل از دیگر تحقیقات حقوقی در این حوزه و با مراجعه به مراکز تحقیقاتی و استفاده از متون،اسناد،مقالات و کتابهای متنوع در خصوص این عنوان به واکاوی بیشتر این موضوع پرداخته شده است. در حقیقت با حذف نهادهای قضایی و جای گزینی نهادهای غیر قضایی در برخورد با جرایم تعزیری این قشر هم حیثیت و کرامت آنان حفظ خواهد شد و هم از ورود خیل عظیمی از پرونده ها در مواجه با جرایم خرد و کم اهمیت این اشخاص جلوگیری به عمل خواهد آمد.. در این پژوهش سعی ما برآن است به بررسی شیوه های غیر کیفری و سودمندی این شیوه ها در قبال جرایم اشخاص زیر 18 سال بپردازیم .

نویسندگان

عذرا هدایتی آرا

دانشجوی رشته فقه و حقوق جزا، مقطع ، کارشناسی ارشد، دانشگاه : موسسه غیرانتفاعی آل طه. ایران