تعهد و رضایت رابطه زناشویی؛ کلید کاهش اختلالات روحی و اضطراب کودکان

پیمان زناشویی یکی از مقدس ترین پیمان هاست و تعهد به پیمان از مسایلی است که در دین ما به آن تاکید شده است. ده ها زوج به بن بست رسیده و گاه همراه با کودکانی که بی تردید قربانی توقعات بیش ازحد ندانم کاری ها، خودخواهی ها، فریب ها، لغزش ها، بی ارادگی ها، باری به هر جهت بودن ها، دروغ ها و بالاخره ناسازگاری های والدین خود شده اند در راهروهای دادگاه حضور می یابند تا در محضر دادگاه به پیوندی که روزگاری با عشق و علاقه ای شدید (و گاه بی آن) بر آن صحه گذاشته اند خط بطلان بکشند. در این میان چهره کودکانی که معصومانه و بی خبر از سرنوشت غم آوری که انتظارشان را می کشد در راهروهای دادگاه به بازی های کودکانه شان مشغول اند. راستی آینده آن ها چه خواهد شد. تعهد یکی از مهم ترین مولفه های ازدواج موفق است که بدون آن رابطه ی زناشویی سطحی، ظاهری و بدون سمت وسو خواهد بود و در این صورت زوجین نخواهند توانست عمق عشق و صمیمیتی را که در سایه ی وفاداری و تعهد به همسر و ازدواج به وجود خواهد آمد، تجربه کنند. پژوهش حاضر باهدف بررسی رابطه ی تعهد زناشویی با اختلالات روانی و اضطراب کودکان انجام گرفت. پژوهش حاضر، توصیفی و از نوع همبستگی است. یافته های این پژوهش نشان داد که تعهد و ویژگی های رفتاری زوجین در روابط زناشویی عامل مهم و تاثیرگذاری در بروز اختلالات روانی و افزایش اضطراب در کودکان و گاها بروز بزهکاری و رفتارهای غیراجتماعی و دیگر مشکلاتی که در مورد آن مفصل بحث شده، می باشد. با توجه به یافته های این پژوهش توصیه می شود نقش عوامل موثر در تعهد روابط زناشویی به عنوان یک عامل تاثیرگذار بر اضطراب کودکان موردبررسی و پژوهش بیشتر قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

تعهد رابطه زناشویی ، طلاق ، اختلال روانی ، اضطراب کودکان