رویکردآیین دادرسی کیفری ایران درزمینه پیشگیری از بزه دیدگی ثانویه کودکان ونوجوانان

پیشگیری وبزه دیده شناسی یکی از قلمروهای معاصر علوم اجتماعی وانسانی است که دردهه های گذشته از طریق جرم شناسی وارد حوزه جنایی شده است. این قلمرومطالعاتی، باتوجه به پیشرفت های اخیرخود، فراتراز جنبه جرم شناختی ، ابعادحقوقی نیز پیداکرده است به طوری که می توان آن را با قلمروهای گوناگون حقوق کیفری درتعامل وارتباط دانست.دراین نوشتار مطابق رویکرد آیین دادرسی کیفری وبا استفاده از دیدگاه های علمی بزه دیده شناسی حمایتی اهم مصادیق ساز وکارهای پیشگیری از بزه دیدگی ثانویه اطفال ونوجوانان طبق مواد(ماده6-10-12-38-66-71-83-97-285-286-287-298-304-312-409الی417) که می تواند شامل احترام به شان و کرامت انسانی بزه دیده- حق داشتن وکیل- حق اطلاع رسانی مناسب ازروند دادرسی- حق حمایت ازحریم خصوصی وتامین امنیت روانی، جسمی-ممنوعیت تحمیل هزینه های کشف جرم بربزه دیده- حق حمایت از بزه دیدگان خاص- صدور قرارترک تعقیب- صدور قرار بایگانی پرونده وسایرمواردکه درمراحل کشف جرم ، تعقیب متهم ، تحقیقات مقدماتی، محاکمه واجرای حکم جزایی مطرح وباتوجه به اصول ودکترین مزبور، قوانین دادرسی کیفری موردنقد وبررسی قرارمی گیرند وبه کاستی هایی مانند جبران خسارت بزه دیده توسط دولت حداقل در جرایم جسمی وجنسی ، درصورت عدم جبران خسارت توسط مرتکب جرم ، مورداشاره قرارمی گیرد.نگارنده درپی پاسخ به این پرسش است که دادرسی کیفری ایران تاچه اندازه وبا چه رویکردی درپیشگیری از بزه دیدگی کودکان ونوجوانان نقش خواهد داشت وهمچنین نقش محیط اجتماعی درسایه نظریه شرمساری بازگرداننده در نظام دادرسی کیفری با رویکرد عدالت ترمیمی بی اثر نخواهد بود. که مورد بررسی قرارخواهدگرفت.

کلیدواژه ها:

بزه دیدگی ثانویه ، عدالت ترمیمی ، پیشگیری ، دادرسی کیفری