امکان سنجی اجرایی شدن پلیس ویژه اطفال و نوجوانان به مثابه نهادی قضازدا

پلیس ویژه اطفال و نوجوانان از جمله ابزار هایی است که در جهت اعمال قضازدایی که به عنوان سیاستی نو در نظام کیفری ایران مطرح می باشد. این پژوهش قصد دارد تا با بررسی نظام کیفری ایران، امکان یا عدم امکان قرار دادن نقش قضازدایانه برای پلیس را مورد بررسی قرار دهد. نتایج نشان می دهد با وجود تاسیس نهاد پلیس ویژه و تاکیدات منابع بین المللی در جهت قرار دادن نقش قضازدایانه، به دلیل آنکه از یک سو، خلاء ها و تعارضات و ابهامات تقنینی متعددی که به واسطه تعارضاتی چون مواد 31 و 285 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 و از سوی دیگر وجود چالش های ساختاری از قبیل فقدان فرهنگ سازمانی متناسب با دادرسی اطفال، ضعف در تخصص گرایی سازمان پلیس و فقدان مهارت های ارتباط گیری مناسب و موثر در قبال این قشر از افراد باعث شده تا عملکرد پلیس وافی به مقصود نباشد و نه تنها به لحاظ تقنینی امکان و اختیار قضازدایی برای این نهاد فراهم نشده، بلکه با فرض وجود بستر تقنینی، چالش های ساختاری مانع از تحقق نقش قضازدایانه برای پلیس می شود. بر این اساس با توجه به اهمیت موضوع و البته نوظهور بودن آن در نظام کیفری ایران، پژوهش حاضر بر آن است تا ضمن مطالعه اجمالی در حوزه منابع بین المللی ناظر قضازدایی پلیسی، به طور خاص به امکان سنجی نظام کیفری حاکم بر پلیس ایران پرداخته و با هدف رفع خلاء ها و چالش های تقنینی و اجرایی و در جهت ارتقای کارایی پلیس و اینکه بستر برای قضازدایی پلیسی فراهم شود، پارامترهایی را ارایه نماید.

کلیدواژه ها:

اطفال ، نوجوانان ، قضازدایی ، پلیس ویژه اطفال و نوجوانان