تاثیر خودشیفتگی بر ارتکاب جرم در نوجوانان بزهکار

یکی از اختلال های شخصیتی که تاثیر به سزایی بر ارتکاب جرایم اطفال بزهکار دارد، خودشیفتگی است. خودشیفتگی یا نارسیسیسم بیانگر عشق افراطی به خود و تکیه بر خودانگاشت های درونی است. در اختلال شخصیت خودشیفتگی، فرد دچار احساس افراطی خودمهم انگاری، حس برحق بودن است، و نیاز دارد تا تحسین شود. او به دیگران حسودی می کند و انتظار دارد دیگران هم مانند او باشند. این فرد فاقد حس هم دلی است و به آسانی دیگران را استثمار می کند تا به اهداف خود برسد. شاید در نظر دیگران خودپسند، سلطه جو، کم تحمل، و خودخواه یا بی احساس باشد. اگر احساس کند چیزی مانع او است یا مورد تمسخر واقع شده است، می تواند ناگهان دچار خشمی مخرب شود و دست به انتقام بزند. چنین واکنشی گاهی خشم خودشیفتگی نامیده می شود.در روان پزشکی نارسیسیسم افراطی براساس خصیصه های روانی و شخصیتی در عشق بیش از اندازه به خود و خودشیفتگی بی حد و حصر شناسایی می شود و آن را نوعی اختلال روانی می دانند. فروید عقیده داشت که بسیاری از خصیصه های خودشیفتگی با بشر به دنیا می آیند و او نخستین کسی بود که خودشیفتگی را با روانکاوی توضیح داد. آندرو موریسون نیز ادعا کرد، در دوران بزرگسالی، میزان مفیدی از خودشیفتگی در افراد وجود دارد و یا به وجود می آید که آنها را قادر می سازد تا در رابطه برقرار کردن با دیگران فردیت خود را نیز در نظر بگیرند.علل بسیاری برای این اختلال ذکر شده است، عده ای معتقدند که این اختلال ممکن است ناشی از روش تربیتی والدین نسبت به فرزندان شان باشد. ارایه کنندگان نظریه های مربوط به خود معتقدند که این انتظارات ناشی از آن است که روابط همدلانه با مراقبت کنندگان رشد نیافته است. شخصیت اطفال و نوجوانان بزهکار برای تعیین مجازات مناسب یا اصلاح و درمان متناسب با شخصیت آنان بسیار مهم و راهی برای جلوگیری از تکرار آن است و می توان گفت به دلیل سن پایین این دسته از مجرمین و حساس بودن بالای این دسته از گروه سنی، بررسی علل ارتکاب جرم در آن ها دوچندان می باشد. یکی از راه های بررسی علل ارتکاب جرم در اطفال بزهکار در خصوص عوال روانی و به طور خاص خودشیفتگی، تشکیل پرونده شخصیت می باشد که قانونگذار در ماده 286 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 92 تشکیل آن را الزامی دانسته است. در پرونده ی شخصیت، خصوصیات جسمانی و روانی مجرم و چگونگی وضعیت شخص از نظر جنبه های اجتماعی، فرهنگی، تعلیم و تربیت و... مشخص می گردد که می تواند در اتخاذ تصمیمات مناسب از سوی قضات و مراجع رسیدگی بسیار راه گشا باشد.موضوع اصلی این مقاله، تاثیر میزان اختلال شخصیتی خودشیفتگی در ارتکاب جرم جوانان بزهکار است. در این تحقیق سعی می شود تا علل و عوامل خودشیفتگی و میزان تاثیر آن در ارتکاب جرایم نوجوانان مورد بررسی واقع شود. از سوال های اصلی این مقاله عبارت است از: عوامل اصلی موثر در خودشیفتگی منجر به ارتکاب جرم در نوجوانان چیست و چه راه هایی برای جلوگیری از خودشیفتگی منجر به ارتکاب جرم وجود دارد و در خصوص برخی از نتایج این تحقیق می توان بیان داشت که یکی از عوامل موثر در ارتکاب جرم در نوجوانان خودشیفتگی آن ها می باشد. و برخی از عوامل اصلی موثر در خودشیفتگی منجر به ارتکاب جرم در نوجوانان، مشکلات روحی و روانی، مالی و آسیب های جسمی می باشند و از جمله راه های پیشگیری از خودشیفتگی منجر به ارتکاب جرم در نوجوانان تلاش در درمان آسیب ها و بیماری های روحی و روانی و جسمانی آن ها و توجه بیش تر به نیازهای روحی و روانی، عاطفی، مالی و عشقی آنهاست.

کلیدواژه ها:

خودشیفتگی ، نوجوانان ، بزهکار ، بزه ، پیشگیری