تاثیر آبیاری تکمیلی و کودهای زیستی بر عملکرد و اجزای عملکرد جو دیم

به منظور بررسی تاثیر آبیاری تکمیلی و کودهای زیستی (میکوریزا، ازتوباکتر) بر عملکرد جو دیم، آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در سال 1395 انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل آبیاری در سه سطح (عدم آبیاری یا دیم، آبیاری تکمیلی در مرحله چکمه دهی یا آبستنی، آبیاری تکمیلی در مرحله خوشه دهی) و فاکتور دوم شامل چهار سطح (عدم کاربرد کودهای زیستی به عنوان شاهد، کاربرد میکوریزا، ازتوباکتر، کاربرد توام ازتوباکتر و میکوریزا) بودند. نتایج نشان داد بیشترین وکمترین عملکرد دانه به ترتیب 314/9 و 213/2 گرم در متر مربع مربوط به آبیاری تکمیلی در مرحله چکمهدهی با کاربرد توام قارچ میکوریزا و ازتوباکتر و عدم کاربرد کودزیستی در شرایط دیم بود. بیشترین ارتفاع بوته، تعداد پنجه، وزن هزار دانه، تعداد سنبله درواحد سطح ، طول سنبله، تعداد بذر در سنبله و عملکرد دانه به ترتیب 75/42 ، 3/40، 60/72، 476، 9/4، 27/12، 314/9 در شرایط آبیاری تکمیلی در مرحله چکمه دهی وکاربرد توام قارچ و ازتوباکتر و کمترین آنها 51/29 ، 0/63، 47/35، 372، 6/6، 2/58،213/18 در شرایط دیم و شاهد بدست آمد. کاربرد توام میکوریز و ازتوباکتر و آبیاری در مرحله چکمه دهی می تواند به عنوان یک ابزار مناسب تحت شرایط محدودیت ابی باشد.

کلیدواژه ها:

جو ، آبیاری تکمیلی ، عملکرد ، کودهای بیولوژیک و میکوریز