تاثیر کاربرد قارچهای مایکوریزا در کاهش اثرات مضر تنش عنصر سنگین کادمیوم درگیاه دارویی گشنیز ( Coriandrum sativum L.)

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 446

فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CONFMT02_168

تاریخ نمایه سازی: 5 تیر 1398

چکیده مقاله:

فلزات سنگین به طور طبیعی از طریق هوا دیدگی سنگها، کانیها و فعالیتهای انسانی در خاک تجمع می یابند. به همین منظور برای بررسی تاثیر قارچهای مایکوریزا بر خصوصیات بیوشیمیایی و بیوماس اندام هوایی گیاه دارویی گشنیز تحت تنش فلز سنگین کادمیوم آزمایشی گلدانی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با دو فاکتور و در 3 تکرار در دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی اجرا شد. فاکتور اول فلز سنگین در 4 سطح 0،20،40،80 میلیگرم در کیلوگرم خاک و فاکتور دوم قارچ مایکریزا در 3 سطح بدون قارچ و قارچهای Glomus mosseae و Glomus intraradices بود. صفات مورد بررسی شامل بیوماس اندام هوایی، نشت الکترولیت، کربوهیدارت محلول، فنول کل و فعالیت آنتی اکسیدانی بودند. نتایج نشان داد که با افزایش غلظت کادمیوم مقدار بیوماس اندام هوایی گشنیز40٪ نسبت به شاهد کاهش پیدا کرد؛ ولی با افزایش غلظت کادمیوم مقادیر نشت الکترولیت، کربوهیدارت محلول، فعالیت آنتی اکسیدانی و فنول کل افزایش پیدا کردند. کاربرد قارچهای مایکوریزا باعث کاهش اثر تنش شد؛ به طوری که بیشترین مقدار بیوماس اندام هوایی در گیاهان میکوریزی وعدم کاربرد کادمیوم بود. وکمترین مقدار در گیاهان غیر میکوریزی آلوده به کادمیوم 80 میلی گرم در کیلوگرم خاک بود. بیشترین میزان کربوهیدرات، نشت الکترولیت و آنتی اکسیدان را، گیاهان آلوده به کادمیوم80 میلیگرم در کیلوگرم غیر میکوریزی دارا میباشند و بیشترین میزان فنول درغلظت 40 میلی-گرم در کیلوگرم قارچ Glomus mosseae بود. در نتیجه میتوان گفت استفاده از قارچهای مایکوریزا اثرات مخرب غلظت بالای کادمیوم را در گیاه کاهش میدهد.

نویسندگان

فریبا محمدی فرد

دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه فردوسی مشهد

محمد مقدم

دانشیار گروه علوم باغبانی و مهندسی فضای سبز، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد