معرفی قارچ دارویی دنبلان و امکان سنجی کشت مصنوعی آن

دنبلان نوعی قارچ خوراکی گران قیمت و کمیاب است. این قارچ در گونه های مختلف به رنگ های قرمز تیره، خاکستری، سفید، بنفش و سیاه می باشد. دو نوع اخیر این قارچ گران قیمت ترین قارچ های دنبلان زیرزمینی هستند که بیش از 15 نوع پروتئین دارند. دنبلان شکلی شبیه به سیب زمینی دارد و اندازه آن از یک فندق تا اندازه یک پرتقال است. دنبلان به حالت طبیعی در بسیاری از مناطق معتدل دیده می شود و بیشترین میزان مصرف آن در رستوران ها، صنایع غذایی، تهیه انواع سس ها و روغن های معطر و نیز داروسازی می باشد. مهمترین کاربرد دارویی این قارچ شامل کاهش قندخون، افزایش توان جنسی، درمان بیماری های چشم، دارای خاصیت آنتی بیوتیک و تاثیر آنتی اکسیدانی می باشد. بیشترین نوع قارچ دنبلان در ایران، به رنگ قرمز مایل به قهوه ای می باشد که به صورت دسته دسته در عمق 30 سانتی متری در خاک و نزدیک به ریشه گیاهان رشد می کند. این قارچ در سال های پر باران و فصل پاییز و نیز اوایل اسفند تا نیمه اول فروردین رشد می کند. در ایران و دنیا تحقیقاتی در راستای اهلی سازی آن انجام شده است. در دنیا تلاش برای اهلی سازی و کاشت دنبلان تا حدودی نتیجه بخش بوده در حالی که گزارشی مبنی بر موفقیت کشت آن در ایران تاکنون گزارش نشده است. حدود 80 درصد دنبلان مصرف شده در فرانسه، در مزارع پرورشی بعمل می آید. مزارع دنبلان در کشورهای انگلیس، ایالات متحده آمریکا، اسپانیا، سوئد، نیوزیلند، استرالیا و شیلی فعال می باشند. یکی از و ویژگی های جالب این قارچ همزیستی با ریشه برخی گیاهان مرتعی و یا درختان جنگلی می باشد. در تحقیقات مختلف در ایران، همزیستی این قاچ با ریشه برخی گیاهان مانند بلوط (Quercus sp)، برخی گونه های گون (Astragalus sp) جاشیر، گونه ای جگن (Kobresia bellardii) و آرتمیزیا گزارش شده است.

کلیدواژه ها:

دنبلان ، قارچ های دارویی ، اهلی سازی ، همزیستی ، Tuber sp.