تاثیر 8 هفته تمرین تناوبی شدید همراه با مکمل زنجبیل و جینسینگ بر توان بی هوازی جودوکاران مرد نخبه نزاجا

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر 8 هفته تمرین تناوبی شدید همراه با مکمل زنجبیل و جینسینگ بر توان بی هوازی جودوکاران مرد نخبه نزاجا بود. 44 نفر جودوکار به صورت تصادفی به چهار گروه، ( 10 نفر گروه کنترل، 10 نفر گروه تمرین HIT ؛ 10 نفر گروه تمرین ، HIT + مکمل جین سینگ و 10 نفر گروه تمرین HIT + مکمل زنجبیل) تقسیم شدند. کل جلسات تمرین 24 جلسه بود که در مدت 8 هفته انجام گردید. شاخص های عملکردی آزمودنی ها که شامل: حداکثر توان، متوسط توان، حداقل توان، شاخص خستگی بود 24 ساعت قبل و 24 ساعت بعد از دوره تمرینی اندازه گیری شد. برای بررسی طبیعی بودن توزیع داده ها، از آزمون شاپیروویلک و از آزمون آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر برای بررسی اختلاف بین پیش آزمون و پس آزمون و سپس برای تعیین تفاوت بین گروهی از طریق آزمون تحلیل واریانس دو راهه در سطح معنی داری (P> 0/05)استفاده شد. نتایج آزمون آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد که بین فاکتورهای حداکثر توان، میانگین توان، حداقل توان و شاخص خستگی بین سه گروه تمرینی در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون تفاوت معناداری وجود داشت. نتایج آزمون تحلیل واریانس دو راهه نیز بین چهار گروه تفاوت معناداری را نشان داد. با توجه به نتایج آزمون بونفرونی، به نظر می رسد که تمرین HIT + مکمل جین سینگ بر فاکتورهای مورد نظر اثرگذارتر بوده است و می توان به عنوان یک روش مداخله تاثیرگذار در نظر گرفته شود.

کلیدواژه ها:

تمرین تناوبی شدید ، مکمل زنجبیل ، مکمل جین سینگ ، توان بی هوازی