اکوتوریسم و توسعه پایدار روستایی

با گسترش روزافزون مهاجرت روستایی، کاهش درآمدهای خانوادههای روستایی و اوفول کشاورزی روستایی، نیازی روزافزون به فعالیتی جایگزین و در عین حال مکمل برای کشاورزی، در نواحی روستایی احساس می شود تا به منظور توسعه پایدار روستایی، امکان بهره مندی روستاییان، از معشیت پایدار فراهم آید. در این راستا گردشگری روستایی به ویژه اکوتوریستم روستایی به عنوان بخشی از این صنعت میتواند علاوه بر حفظ ارزشها و باورها، با ایجاد فرصت های شغلی و کسب درآمد برای ساکنین محلی و توسعه ساختارهای زیربنایی امکان توسعه پایدار و یکپارچه روستایی را فراهم سازد. از این رو برنامه ریزی جهت گسترش و توسعه اکوتوریسم بر پایه توسعه پایدار اقتصادی، در راستای رشد و تعالی جامعه روستایی مؤثر می باشد. اکوتوریسم به عنوان مفهومی که بر پایه ایده آل های حفاظت محیط زیست و توسعه پایدار استوار است، رواج جهانی دارد. در این راستا مطالعات گسترده ای درباره اکوتوریسم در جریان است و بومگردی به قصد بازدید از خاستگاه های طبیعی و با هدف حفاظت از میراث فرهنگی به مثابه گزینه سودمند اقتصادی پنداشته می شود. این گونه از گردشگری در برگیرنده آثار محیط زیستی، اقتصادی و اجتماعی است. با توجه به شرایط طبیعی ایران و دارا بودن جاذبه های اکوتوریستی جزء پنج کشور با توان بالای اکوتوریستی به حساب می آید و در صورت ایجاد زیرساخت های مناسب می تواند به یکی از قطب های اکوتوریستی جهان تبدیل می شود. لذا هدف از این مقاله معرفی اکوتوریسم و نقش فعالیت های اکوتوریسم در توسعه پایدار روستایی است.

کلیدواژه ها:

اکوتوریسم ، توسعه پایدار ، توسعه روستایی