جهت گیری بهینه اقلیمی پیاده راه ها در منطقه گرم و خشک اصفهان

جهت گیری اقلیمی یکی از مهم ترین عوامل در زمینه طراحی در اقلیم گرم و خشک می باشد. در راستای حل چالش ذکر شده توجه به عوامل اقلیمی در برنامه ریزی و طراحی پیادهراه ها الزامی میباشد. توجه به این مورد آسایش اقلیمی را در محیطافزایش می دهد و موجب تشویق عابرین پیاده به استفاده بیشتر از پیاده راه ها خواهد گردید که خود در کاهش سهم سوخت مصرفی خودروها، مصرف کمتر انرژی در ساختمانها، کاهش مصرف انرژی توسط عابرین و به تبع آن کاهش استفاده از منابعموثر بوده، زمینه ساز ارتقای تعاملات اجتماعی و پویایی اقتصادی شده و در مجموع، موجبات توسعه پایدار را فراهم خواهد -نمود. در این راستا، این مقاله با روش پژوهش تحلیلی کاربردی، با استفاده از آزمون شبیهسازی با نرم افزار ecotect برای چهار راستای اصلی پیاده راه، از طریق تحلیل مقایسه دمایی، راستای بهینه برای یک پیادهراه فرضی را در شهر اصفهانمشخص میکند. در این پیادهراه به منظور یکپارچه دیدن ابعاد معماری و شهرسازی، چنین فرض شده است که هم کاربری های مجاور گذر پیاده و هم گذر پیاده نیازمند راستای بهینه اقلیمی هستند. بنا بر یافته های پژوهش، جهت گیری پیادهراه رو به جنوب غرب و جنوب شرق، بهینه ترین حالت برای بهره برداری از شرایط دمایی مطلوب میباشد. مقاله حاضردر پی پاسخ به این مسئله جهت گیری بهینه اقلیمی یک پیاده راه در اقلیم گرم و مرطوب با در نظر داشتن هر دو عامل گذر پیاده و کاربری های مجاور آن چگونه است. در این راستا در نرم افزار تحلیل اقلیمی ecotect با در نظر داشتن ویژگی های اقلیمی شهر اصفهان و با ترسیم یک پیاده راه فرضی، چهار راستای اصلی مورد تحلیل قرار گرفته است

کلیدواژه ها:

اقلیم گرم و خشک ، راستای بهینه پیاده راه ، آزمون شبیه سازی