میان افزا و نوسازی حوزه های درون شهری

بزرگترین بدعت شهرهای ما این است که در آن هر آنچه از کار افتد، دور ریخته می شود. بنابراین امروزه بافت های فرسوده شهری مناطق مسئله داری برای جوامع شهری به خصوص ساکنان آن محسوب میشوند. در راستای آن مرمت شهری و اعمال شیوه ها و روش های مناسب نوسازی می تواند علاوه بر رفع الزامات حاکم بستر اصلاحات اساسی را در جهت ارتقای کیفیت محیطی فضاهای شهری به ویژه حوزههای فرسوده درون شهری باشد. این بافت ها به دلیل فرسودگی کالبدی، عدم برخورداری مناسب از دسترسی سواره، تاسیسات، خدمات و زیر ساخت های شهری آسیب پذیر بوده و از ارزش مکانی، محیطیو اقتصادی نازلی برخور دارند. روش پژوهش حاضر تحلیلی و توصیفی می باشد که به معرفی سیاست های عمده نوسازی و رویکردهای موجود به منظور احیای بافت های فرسوده می پردازد و در نهایت مبانی نظری میان افزایی محرک توسعه به همراه ساختارها و الگوهای میان افزا در بافت فرسوده بررسی گردیده و راهبردها و سیاست هایی در این خصوص ارائه شده است.