بهینه سازی تخصیص آب به حوضه های مبدا و مقصد با استفاده از برنامه ریزی چند معیاره و در شرایط عدم قطعیت

رودخانه کارون بزرگترین منبع آب سطحی قابل توسعه در کشور محسوب میشود. درعین حال نیازهای فوق العاده ای از مصارف مختلف شهری، کشاورزی، صنعتی، تولید انرژی و محیط زیست به آن وابسته است. در این مقاله مدلی با استفاده از برنامه ریزی چند معیاره مبتنی براصل سازش بین اهداف متضاد، مدلی جهت برنامه ریزی تخصیص آب به حوضه مبدأ و مقصد با هدف حداکثر منافع کل توسعه یافته است. معیارها بر اساس ارزش آب برای مصارف مختلف (شهری، صنعتی، کشاورزی، تولید انرژی) و صرفاً با تاکید بر ترجیحات و برتری اقتصادی مصرف آب در حوزه های مبدأ و مقصد، و برای محیط زیست با استفاده از یک تابع جریمه برای تبدیل خسارت کمبود آن به ارزش اقتصادی تعریف شده اند. برای محاسبه ارزش انتظاری منافع درشرایط عدم قطعیت، ازتابع توزیع احتمال جریان سالیانه درفواصل قابلیت اعتماد مختلف انتگرال گیری شده است. در این مقاله طرح انتقال آب به حوضه زاینده رود از طریق تونل بهشت آباد به عنوان مطالعه موردی انتخاب شده است.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی چند معیاره ، ارزش انتظاری منافع ، عدم قطعیت ، قابلیت اعتماد