تعیین حداکثر و حداقل حجم تبخیر و تعرق پتانسیل در استان چهارمحال و بختیاری بر اساس دوره های ترسالی و خشکسالی

به منظور تعیین حداکثر و حداقل حجم تبخیر و تعرق پتانسیل (ETo) در استان چهارمحال و بختیاری بر اساس دوره های ترسالی و خشکسالی این تحقیق صورت پذیرفته است. در این تحقیق از آمار 4 ایستگاه سینوپتیک و 4 ایستگاه کلیماتولوژی واقع در استان چهار محال و بختیاری در یک دوره 12 ساله (2000-1988) استفاده گردید. بر اساس تحلیل آمار بارش سالیانه, سال 1993 به عنوان سال تر و سال 2000 به عنوان سال خشک بدست آمد. سپس در هر دو سال تر و خشک و بر مبنای داده های مورد نیاز, مقدار ETo با استفاده از نرم افزار REF-ET بر اساس سه روش متداول (بلانی-کریدل-فائو, پنمن-مانتیس-فائو و هارگریوز-سامانی) تعیین گردید. همچنین روش استاندارد شده ASCE به عنوان یک روش جدید نیز بررسی شد. مقادیر ETo بدست آمده از این چهار روش بر اساس نمایه های آماری مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد که میزان حجم تبخیر تعرق محاسبه شده از طریق روش بلانی–کریدل-فائو در سالهای تر تا 42 درصد کمتر از سالهای خشک در ایستگاههای مختلف برآورد شده است. همچنین روش بلانی-کریدل-فائو درسالهای خشک در ایستگاههای مختلف مقدار آب مصرفی را در حدود 9 درصد بیشتر از مقدار بدست آمده از روش هارگریوز-سامانی که اعتبار آن بر اساس داده های لایسیمتری در استان تائید شده, تعیین میکند. همچنین مقادیر حجم آب بدست آمده از طریق سایر روشها و مقایسه آن با روش هارگریوز-سامانی نشان داد که روش بلانی-کریدل-فائو بیشترین حجم آب مصرفی و روش ASCE کمترین حجم آب مصرفی را در منطقه بر آورد میکند. این امر نشان میدهد که با توجه به گسترش روش ASCE به عنوان یک روش جهانی، این روش در استان چهار محال و بختیاری نیاز به کالیبراسیون دارد.

کلیدواژه ها:

تبخیر و تعرق پتانسیل ، خشکسالی ، ترسالی ، و استان چهارمحال و بختیاری