بررسی مفهوم و انواع سند در قوانین ایران با بررسی تطبیقی حقوق انگلیس

سند را می توان مهمترین و رایج ترین دلیل ادعاهای اصحاب دعوا در دعاوی و امور غیر کیفری در اکثر کشورها دانست که در حقوق کشورها تعاریف متفاوتی از سند وجود دارد، اسناد از نظر درجه ی اعتباری که به آن داده می شود در حقوق ایران بر دو نوع است : رسمی و عادی. بموجب ماده 1287 ق.م. «اسنادی که در اداره ی ثبت اسناد و املاک و یا دفاتر اسناد رسمی یا در نزد سایر مأمورین رسمی، در حدود صلاحیت آنها و بر طبق مقررات قانونی تنظیم شده باشند رسمی است ». در مقام اثبات ادعا یا دفاع، نمی توان به هر سندی استناد نمود، بلکه امکان استناد، مستلزم آن است که سند دارای اعتبار و معتبر باشد که شرایط اعتبار آن در کشورها متفاوت است از این حیث معمولاً در اکثر کشورها همانندئ ایران وانگلیس، محتویات و مندرجات سند رسمی بررسی می گردد. شخصی که سند علیه او مورد استناد قرار گرفته، برای دفاع در برابر سند ممکن است یکی از دو شیوه دفاع ماهوی و دفاع شکلی را در بر گزیند. که دفاع شکلی به صورت ادعای جعل، انکار و تردید امکان پذیر است و نسبت به سند رسمی نیز در حقوق دو کشور مورد بحث، فقط ادعای جعل پذیرفتنی است و جعل از جمله مواردی است که سبب خدشه دار کردن و بی اعتباری سند رسمی می گردد. در مقاله حاضر ابتدا مفهوم و انواع سند در حقوق ایران بررسی می گردد، سپس به بررسی حقوق انگلیس و مطالعه تطبیقی با حقوق ایران خواهیم پرداخت.

کلیدواژه ها:

اسناد ، سند رسمی ، سند عادی ، اعتبارسنجی ، بی اعتباری اسناد