سیاوش، شاهزاده پریزاده ایران قربانی عشق سودابه، شهبانوی دیوزاده هاماوران

این پژوهش به روش تاریخی و با استفاده از منابع معتبر کتابخانهای، از تولد تا شهادت سیاوش و پیامدهای آن را مورد بررسی قرار داده است. هدف از این پژوهش اثبات جایگاه برحق سیاوش نماد پاکی و مظلومیت است. سیاوش پسر کیکاووس، یکی از شاهزادگان دلاور و پاکدامن شاهنامه است که پس از مرگ مادر فرشته خوی خویش هفت سال بدون سرپرستی پدر و محروم از مهر مادری نزد خاندان زال و زیرنظر جهانپهلوان رستم پرورش یافت. او برخورداری از منشهای پهلوانی که از تهمتن آموخته بود به نزد پدر بازگشت ، تا آموزه های خویش را در خدمت شاه و میهن بکار گیرد. اما با ابراز عشق نامادری خود -سودابه- اسیر نیرنگ بازیهای زنانه وی شد. سودابه، مسیر زندگی او را دگرگون کرد و او را ناخواسته به قتلگاه کشانید. فردوسی در شاهنامه، از میان سیصد زن که نام میبرد، تنها شخصیت سودابه را منفی و درخور سرزنش معرفی میکند زیرا در این داستان، سیاوش شاهزاده ایرانی قربانی عشق ناپسند و خواهش های درونی سودابه هاماورانی میگردد و فردوسی او را عامل این فاجعه جانگذار میداند. پژمردن سیاوش و روییدن کیخسرو اساسی ترین نمود مرگ و رستاخیز و تابع الگوی خزان و بهار اساطیری اساسیترین نمود مرگ ایزدگون ه این شهید و سبز شدن خون سیاوش در رستن گیاه پر سیاوشان است. از خون سیاوش گیاهی جاودانه میروید؛ در واقع سیاوشانی میرویند تا جهان را از ناپاکیها و نادرستیها پاکسازی کنند.

کلیدواژه ها:

فردوسی ، شاهنامه ، سودابه ، سیاوش ، کیخسرو