مسولیت مدنی ناشی از آلودگی های صوتی و زیست محیطی

با گسترش زندگی ماشینی و افزایش میزان آسیب ها و خسارات وارده به حقوق انسان ها، روز به روز بر گستره دعاوی مسیولیت مدنی افزوده می شود. آلودگی صوتی و محیط زیست نیز که از الزامات نامطلوب زندگی امروزه بشر تلقی می شود، همواره ضررهایی را خواه برای انسان و خواه برای محیط زیست به همراه داشته است. به همین دلیل موضوعمسیولیت مدنی ناشی از خسارت های زیستی و صوتی از اهمیت ویژه ای برخوردار است همچنین در حوزه حقوق داخلی وجود مقررات پراکنده و کاستی های موجود در نظام حقوقی ایران در خصوص مسیولیت مدنی ناشی ازخسارات زیستی و صوتی ضرورت توجه به این موضوع را آشکار می سازد. این پژوهش با روش تحلیلی توصیفی به – بررسی موضوع می پردازد. تمرکز اصلی مباحث در تحقیق پیش رو پاسخگویی به این سوال است که آیا نظام حقوقی فعلی حاکم بر مسیولیت مدنی پاسخگوی نیازهای مربوط به جبران خسارت ناشی از زیستی و صوتی نیز خواهد بود یاخیر در حقیقت با توجه به اینکه نظام حقوقی مسیولیت مدنی، بیان کننده اصولی کلی و عام است، امکان اعمال مقررات این نظام در ارتباط با آلوده کنندگان محیط زیست و تحمیل مسیولیت مدنی بر عاملان آلودگی، نیازمند بررسیعمیق تر است. لازم به ذکر است که اعمال مقررات مسیولیت مدنی به منظور جبران خسارت ناشی آلودگی هوا، به دلیل بسیاری از جمله: ماهیت و ویژگیهای خاص موضوع، دشوار بودن انتخاب معیار مناسب و تعیین عامل اصلی آلوده کنندهو... موجب شده تا حقوق مسیولیت مدنی نتواند حمایت کافی در خصوص جبران خسارت ناشی از آلودگی هوا به عمل آورد. در این تحقیق ضمن پرداختن به مبانی و کلیات مربوط به حقوق مسیولیت مدنی ناشی از آلودگی محیط زیست، مسیولیت مدنی ناشی از خسارات زیستی و صوتی مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

مسیولیت مدنی ، آلودگی محیط زیست ، آلودگی صوتی ، جبران خسارت