نقد آراء فلاسفه غرب درباره خاستگاه دین

دین یکی از قدیمی ترین پدیده های اجتماعی است که، خاستگاه آن از دیرباز، مورد گفتگوی فلاسفه غرب بوده است. این پژوهش با روش نقادی- تبیینی به بررسی دیدگاه های روان شناختی و جامعه شناختی برخی از فیلسوفان غربی و بیان فطری بودن منشا دین پرداخته است. نتایج نشان می دهد، فروید، فیلسوف و روان شناس معاصر، دین را نوعی روان رنجوری دانسته، که از عقده اودیپ برخاسته است. وی تئوری های ترس و جهل را نیز مانند لوکریتوس و برتر اندراسل در این باره ارائه کرده است. اگوست کنت فیلسوف و بنیان گذار جامعه شناسی جدید، معتقد است که در عصر پیشرفت علمی کنونی، دوران دین گذشته و صلاحیت خود را برای بشر امروز از دست داده است. اما ادعاهای بی دلیل، غیر منطقی و نامعقول؛ و تحلیل های بی ضابطه، آشفته و نادرست از یک سو و مخالفت با قرآن و آراء دانشمندان برجسته علمی قرن بیستم از سوی دیگر؛ ضعف و بی اساس بودن تئوری های فروید و کنت را آشکار کرده است. در مقابل، نه تنها شواهد فراوانی از آیات قرآن و نهج البلاغه برای اثبات فطری بودن گرایش به خدا و دین وجود دارد، بلکه عالمان دینی و بسیاری از دانشمندان غربی مانند یونگ، پلانک، انشتین، جیمز، برکسون و کارل در این باره نظر داده اند.

کلیدواژه ها:

زیگموند فروید ، اگوست کنت ، جامعه شناسی ، روان شناسی ، منشا دین