بررسی رابطه مهارتهای تفکر انتقادی با گرایش به تفکر انتقادی در دانشجویان علوم تربیتی

تفکر انتقادی شامل دو جنبهی مهارت تفکر انتقادی و گرایش به تفکر انتقادی است و براساس ادبیات موجود این احتمال مطرح می شود که تمایل به تفکر انتقادی میتواند در ایجاد مهارت تفکر انتقادی موثر باشد؛ در این پژوهش به دنبال پاسخ به این پرسش هستیم که آیا میان گرایش به تفکر انتقادی و مهارتهای تفکر انتقادی میان دانشجویان کارشناسی رابطه معناداری وجود دارد. برای این منظور از روش پژوهش توصیفی همبستگی استفاده گردید. جامعه آماری پژوهش شامل دانشجویان کارشناسی علوم تربیتی دانشگاه پیام نور خواف بودند که از میان آنها تعداد 34 نفر به عنوان نمونه انتخاب و با استفاده از دو پرسشنامه مهارتهای تفکر انتقادی کالیفرنیا فرم ب و گرایش به تفکر انتقادی کالیفرنیا به بررسی آنها پرداخته شد. داده ها از طریق نرم افزار spss نسخه 16 با کمک آزمونهای آمار توصیفی و استنباطی شامل ضریب همبستگی پیرسون و آزمونهای تی تک متغیری و تی مستقل مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از تحلیل با آزمون همبستگی نشان داد که میان گرایش به تفکر انتقادی و مهارتهای تفکر انتقادی دانشجویان مقطع کارشناسی رابطه معناداری وجود ندارد .p> 0.01 همچنین جنسیت دانشجویان بر گرایش به تفکر انتقادی و مهارت های تفکر انتقادی و ابعاد آنها اثرگذار نمی باشد. از سوی دیگر نتایج تجزیه وتحلیل با آزمون تی تک متغیری بیانگر این است که مهارتهای تفکر انتقادی و ابعاد آن در دانشجویان پایین تر از سطح مطلوب قرار دارد در حالیکه گرایش به تفکر انتقادی و ابعاد آن بهجز سه بعد سازماندهی، اعتمادبه نفس و به طور معناداری بالاتر از نقطه برش تعیین شده قرار دارند.

کلیدواژه ها:

مهارت تفکر انتقادی ، گرایش به تفکر انتقادی