مقایسه مکانیسم های دفاعی، خود دلسوزی و استرس ادراک شده در والدین کودکان با و بدون اتیسم

این پژوهش با هدف مقایسه مکانیسم های دفاعی، خود دلسوزی و استرس ادراک شده در والدین کودکان با و بدون اتیسم صورت گرفت. روش پژوهش حاضرعلی- مقایسه ای(پس رویدادی)بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه والدین کودکان با و بدون اتیسم شهر اردبیل در سال 1397 بودند که به روش نمونه گیری تصادفی برای والدین کودکان عادی 20نفرو دردسترس برای والدین کودکان اتیسم 20نفرانتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های سبکهای دفاعی، استرس ادراک شده و خوددلسوزی فرم کوتاه استفاده شد. داده های پژوهش با آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره (MANOVA)و آزمون T برای دو گروه مستقل تجزیه و تحلیل گردید. نتایج نشان داد نمرات مکانیسم های دفاعی رشدیافته در والدین کودکان بدون اتیسم بیشتر از والدین دارای کودک اتیسم و مکانیسم های دفاعی رشدنایافته و روان آزرده در والدین کودکان دارای اتیسم بیشتر از والدین دارای کودک بهنجار بود. خوددلسوزی در والدین دارای کودک اتیسم بیشتر از والدین بدون کودک اتیسم بود. استرس ادراک شده مثبت در گروه والدین بدون کودکان اتیسم و استرس ادراک شده منفی در گروه والدین دارای کودکان اتیسم بیشتر از گروه دیگر بود. در نتیجه می توان بیان نمود که عوامل مطرح شدهی فوق، بر لزوم ارایه ی خدمات روان شناختی در کنار درمان زیستی برای والدین دارای کودکان مبتلا به اتیسم، تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

مکانیسم های دفاعی ، خود دلسوزی ، استرس ادراک شده ، کودکان اتیسم