پیش بینی پرخاشگری بر اساس الگوهای ارتباطی خانواده و سبکهای فرزند پروری در دانش آموزان دختر پایه دوم ابتدایی شهرستان میاندوآب

هدف از تحقیق حاضر پیش بینی پرخاشگری بر اساس الگوهای ارتباطی خانواده و سبکهای فرزند پروری در دانش آموزان دختر پایه دوم ابتدایی شهرستان میاندوآب می باشد، لذا این تحقیق از نوع تحقیقات کاربردی بوده که به روش توصیفی - همبستگی انجام شده است. تحقیق حاضر در سال 1397-1398 انجام گرفته است. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه دانش آموزان پسر پایه دوم ابتدایی شهرستان میاندوآب به تعداد 860 تشکیل می دادند که بر اساس جدول مورگان به تعداد 265 دانش آموز با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب گردید. در این پژوهش از سه پرسشنامه پرخاشگری باس و پری (1992)، الگوی ارتباطات خانواده ریچی و فیتزپاتریک (1990) و پرسشنامه سبکهای فرزند پروری بامریند (1967) استفاده شد. جهت تجزیه تحلیل داده ها از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج نشان داد که بین الگوهای ارتباطی خانواده و سبکهای فرزند پروری با پرخاشگری و مولفه های آن رابطه مثبت و معنادار وجود داشت 0 . 0 .<α و بنابراین بر اساس نتایج بدست آمده از یافته های پژوهش می توان گفت که هر چه ارتباط بین والدین و فرزندان و سبک های فرزند پروری والدین بهبود یابد پرخاشگری در بین فرزندان نیز بهبود می یابد.

کلیدواژه ها:

پرخاشگری ، الگوهای ارتباطی خانواده ، سبک های فرزندپروری ، دانش آموزان