عوامل بررسی اضطراب بر لکنت زبان بر روی کودکان

اضطراب بخش طبیعی از زندگی است و بیشتر ما در مواقع مختلف آن را تجربه کرده ایم و طبیعی است که مردم هنگام مواجهه با موقعیت های تهدید کننده و تنش زا مضطراب شوند (نیک خو، 1381). اضطراب منشاء بسیاری از بیماری های جسمی، روانی، روحی، عاطفی و معنوی انسان می باشد (حق جو، 1374). منظور از اضطراب هیجان ناخوشایندی است که با اصطلاحاتی مانند نگرانی، دلشوره، ترس، وحشت بیان می شود (شیهان، 1989، ترجمه پورافکاری 1368). لکنت زبان یک امر روانی حرکتی پیچیده است که عمدتا و به طور کلی به جز در موارد استثنایی در دوران خردسالی آغاز شده و یک پدیده خاص دوران کودکی است و معمولا از زیر 5 سالگی شروع می شود که در پسران شایع تر از دختران است. لکنت زبان از مهمترین و متداول ترین انواع اختلالات تکلمی است. لکنت زبان زمانی پدید می آید که در جریان طبیعی گفتار وقفه ای ناگهانی و غیرطبیعی به واسطه تکرار صداها، جاها، کلمات و حتی عبارت، کشیده گویی صداها، هجاها و کلمات نیز میان پرانی صداها، هجاها و کلمات، گیر یا قفل شدن دهان ایجاد شده است که به دو دسته لکنت آغازین و لکنت پیشرفته تقسیم می گردد. کشیده گویی، مکث شایع است و برخی از رفتارهای پنهان نیز در فرد مبتلا به لکنت زبان دیده می شود. انواع اختلالات در گفتار عبارت از ناروانی گفتار که آن شامل هرگونه اختلال در تداوم، سهولت در تولید، برنامه ریزی، آهنگ، گفتار و ترکیبی از این عوامل گفته می شود (طاهری و عبودیت).

کلیدواژه ها:

لکنت زبان ، اضطراب ، مکث ، کشیده گویی