محتواگرایی ایرانی اسلامی؛ آغاز نهضتی از دانشگاه فرهنگیان

تولید علم و محتوا گرایی با پای بندی به اصول انقلابی و مبانی ایرانی و اسلامی، آرمانی است که از سال ها پیش آغاز شد و در کشوری با چنین ظرفیت های دینی و ملی هنوز نتوانسته آن گونه که باید و شاید جای خود را پیدا کند و در ورطه ی عمل پا به میانه ی میدان گذارد . روی گردانی از علوم غربی و تبعید این علوم به جای تقلید از آن ها و جایگزینی علوم اسلامی و ایرانی غنی و اصیل، در شرایطی به دور از جمود فکری و تحجر، شرایط و رویکرد روشمندی را می طلبد که در این پژوهش در پی روشن سازی این مبانی و شرایط تأثیرگذار بر آن ها هستیم . به گونه ای که با کشف موانع و ارائه ی رهیافت های مؤثر به یک نتیجه ی عملگرا و سازمان دهنده در جهت اجرای این تفکر و نه فقط برجای نهادن پژوهش و مقاله ای محکوم به ثبت صرف، دست یابیم . روش تحلیلی و نظریه پردازی در بستر سیر به هم تنیده ی مطالعاتی در دست یابی به این کاوش مجمل شیوه ی گزیده ی نگارندگان است . با مورد مداقه قرار دادن شرایطی چون به کارگیری برنامه های کوتاه مدت و بلند مدت به منظور اصلاح آموزش و پرورش، تغییرات دائمی و مختلف کتب درسی و نارضایتی بسیاری از معلمین، مسئولین عالی، دانش آموزان و خانواده ها و ... می توان دریافت که این تغییرات پی در پی که گاهی سرعت و شدتشان از زمان بندی ارزیابی نتایج تغییرات قبلی نیز سبقت می گیرد راهکارهای ناکارآمدی است و منشأ این کاستی ها از اشکالات و کمبودهای پنهان یا نادیده گرفته شده ای در آموزش و پرورش کشور است . حتی فراتر از آن شکل گیری برخی هسته های علمی در گروه ها و تشکل های دانشجویی با اهداف خاص، تضاد عمیق و بنیادین فکری میان استادان و مدرسین دانشگاه و گاهی میان دانشجویان و مدرسان و بالاتر از آن یأس و پوچی مبهم در غایت گرایی محصلان و دانشجویان کل نظام آموزشی کشور که خود موجب اختلالات و مشکلات شغلی و فراگیر شدن خروج نیروهای مستعد و توانمند از کشور شده است؛ همه و همه، نگارندگان این پژوهش را بر آن داشت که حول رهیافت های نظری خاصی برای اصلاح بینشی و عملکردی مشکلات مذکور به تفکر تئوریک بپردازند.

کلیدواژه ها:

تولید علم ، بومی سازی ، دانشگاه فرهنگیان ، نهضت محتواگرایی ایرانی و اسلامی