رویکرد تحلیلی- انتقادی به یک حس در متون ادبی

نوستالژی nostalgia یا همان احساس دلتنگی ایجاد شده از مبانی آن، یک حس ناخودآگاه درونی میباشد که؛ در مولفههای گوناگون شخصیتی، رفتاری، بیانی و... در انسان بروز میکند و هنرمندان غالبا به دلیل ظرافت طبع، بیشتر در معرض این احساس ناخودآگاه ذهنی و درونی قرار دارند.نبود یک اثر مستقل در تعریف و تحلیل حس نوستالژیکی در متون ادبی و پراکندگی آثار ارایه شده، منجر به این شد، در واکاوی این احساس موجود در آثار ادبی با نقاط ضعف و قوت فراوانی روبه رو باشیم. در این جستار، نقد و تحلیلی از تعاریف ارایه شده، مواردی از مبانی ایجاد و مولفههای از برآیند ظهور این حس در متون ادبی،تحلیل حس نوستالژیکی موجود در ادبیات کلاسیک و معاصر مورد بررسی قرار گرفته است. این که آیا در ادبیات کلاسیک با توجه به بینش سنخگرا و باورمند به حقایق ثابته، بازگشت به گذشته معنا مییابد چه تفاوتی در مبانی این احساس در ادبیات معاصر و ادبیات کلاسیک موجود میباشد به نظر میرسد، بازگشت ذهنی به گذشته و بیان حالات درونی و احساسی تا حدودی بستگی به درک تجربه و زمینهی عاطفی فرد، بافت موقعیتی، تلقی انسان از زمان، باورهای دینی و اعتقادی و.... دارد که در هر یک از افراد و دورهها و سبکها مختلف، میتوان تحلیلی متفاوتی از آن ارایه داد.

کلیدواژه ها:

حس نوستالژیکی ، مبانی ایجاد ، مولفهی ظهور