نگاهی فرمالیستی بر قصیده ی کتیبه سروده ی اخوان ثالث

صورتگرایان یا فرمالیست ها در نقد ادبی، شکل اثر را دارای اهمیتی اساسی می دانند و توجه خود را از هر آن چه ارتباطی بیرونی با اثر دارد دور می کنند.شکل گرایان برای این کار به تجزیه و تحلیل عناصر موجود در خود اثر می پردازند. نمونه ی مورد بررسی در این مقاله که بناست بر اساس دیدگاه زبان شناختی مکتب صورت گرایی مورد تجزیه و تحلیل واقع شود است. در خوانش کتیبه به خوبی پیداست که هیچ مهدی اخوان ثالث قصیدهی کتیبه سرودهی شاعر بلندآوازه معاصر ایرانی شعری نمی تواند ارزشمند باشد مگر این که از پس آن بتوان رویای جهانی را مشاهده کرد،با استنباط از زبان شعری در قالب روایی آن مشاهده می شود که شعر کتیبه تصویرسازی برای احساسات نیست بلکه آفرینش جهان شعری است. برای دریافت گوشه ای از این دیدگاه بناست توصیف عناصر ساختاری در این قصیده، در سطوح آوایی، واژگانی و ساختاری صورت بگیرد.

کلیدواژه ها:

اخوان ، کتیبه ، صورت گرایی ، واژه ، نقد