رابطه بین عملکرد خانواده، دینداری و خود کارآمدی اجتماعی با رفتارهای پر خطر دانش آموزان متوسطه دوم

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین عملکرد خانواده، دینداری و خودکارآمدی اجتماعی با رفتارهای پر خطر دانش آموزان، اجرا گردید. روش تحقیق این پژوهش از نوع توصیفی - همبستگی بوده است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهر تهران در سال تحصیلی 96-95 بود. تعداد 246 نفر نمونه آماری پژوهش بودندکه بوسیله روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای گزینش شدند. ابزارهای مورد استفاده شده در این پژوهش عبارتند از: مقیاس خطرپذیری نوجوانان ایرانی زاده محمدی و احمد آبادی (1388)، سنجش عملکرد خانواده ناتان و همکاران (1983)، پرسشنامه دینداری گلاک و استارک (1965) و مقیاس خودکار آمدی برای موقعیت های اجتماعی گادیانو و هربرت (2003). تحلیل داده ها به روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره انجام گردید. نتایج نشان داد که رابطه بین عملکرد خانواده، دینداری و خودکارآمدی اجتماعی با رفتارهای پر خطر دانش آموزان بجز بعد اعتقادی دینداری، از نظر آماری معنی دار است و عملکرد خانواده، دینداری و خودکارآمدی اجتماعی توانسته اند 38 درصد واریانس رفتارهای پر خطر دانش آموزان را تبیین کند.

کلیدواژه ها:

عملکرد خانواده ، دینداری ، خودکارآمدی اجتماعی ، رفتارهای پر خطر