بررسی نقش خودشیفتگی و دشواری در تنظیم هیجان در بروز پرخاشگری نوجوانان در فرهنگ ایرانی - اسلامی

پژوهش های محققان درباره پرخاشگری نوجوانان در دهه های اخیر نشان داده است ، که یک عامل به تنهایی تعیین کننده رفتار پرخاشگری در افراد نمی باشد. با توجه به اینکه پرخاشگری در فرهنگ ایرانی – اسلامی امری ناپسند شمرده می شود، از این رو هدف این پژوهش بررسی نقش خودشیفتگی و دشواری در تنظیم هیجان در بروز پرخاشگری نوجوانان بود. نمونه این پژوهش شامل 174 نفر از دانش آموزان مقطع متوسطه دوره اول شهر شیراز بود که به روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای انتخاب شدند. تحقیق حاضر تحقیقی از نوع توصیفی همبستگی است. ابزارهای اندازه گیری شامل پرسشنامه شخصیت خودشیفته آدامز (NPI) با 16 ماده، مقیاس دشواری در تنظیم هیجانی گراتز و رویمر دارای 36(DERS) آیتم و پرسشنامه پرخاشگری باس و پری (AQ) با 29 ماده بوده است. برای تحلیل آماری از روش های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه همزمان استفاده شد. نتایج این پژوهش حاکی از آن بود که پرخاشگری با متغیرهای خودشیفتگی و دشواری در تنظیم هیجان رابطه ی مثبت و معنادار دارد. بعلاوه نتایج رگرسیون همزمان نشان داد که مولفه ی دشواری در کنترل تکانه (دشواری در تنظیم هیجان) و خودشیفتگی قادر به پیش بینی پرخاشگری بودند این یافته ها لزوم توجه به متغیرهای خودشیفتگی و دشواری در تنظیم هیجان در بروز پرخاشگری را مورد تایید و تاکید قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

پرخاشگری ، خودشیفتگی ، دشواری در تنظیم هیجانی