نقش آموزه های دینی در ارتقای فرهنگ و اصلاح رفتار اجتماعی:جلوگیری از رویکرد خصمانه در گفت و شنود

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 549

فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF و WORD قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CPPCONF01_125

تاریخ نمایه سازی: 14 شهریور 1396

چکیده مقاله:

یکی از آسیب های فرهنگی اجتماعی در جامعه ما که در عین اهمیت بسیار و روزافزون، کمتر به آن توجه می شود، آسیب های ناشی از مجادله و رویکرد خصمانه در گفت و گو و همچنین موضع گیری و قضاوت در مورد دیگران و اظهار نظر به شکل ناصواب و کینه توزانه و به گونه ای است که همدلی را کمرنگ و رسیدن به راه حلی سازنده را دشوار و بعضا ناممکن می سازد. علی رغم نقش کلیدی نظام آموزشی در پیشگیری از آسیب های فرهنگی جامعه، در نظام آموزشی ما به ندرت می توان محتوایی را یافت که در راستای ایجاد یا تقویت مهارت گفت و شنود در دانش آموز یا دانشجو باشد. در نظام آموزشی کشورهای غربی، اصول علم دیالوگ به دقت تبیین شده و آموزش داده می شود، و بعضا کارگاه های آموزشی جهت تقویت این مهارت مهم برگزار می گردد. نویسنده مقاله حاضر بر این باور است که با نگاه به سیره و روش معصومین علیهم السلام در گفت و شنود و مباحثه، و همچنین تعمق در سخنان حکیمانه ایشان در باب آداب گفتگو و سخن گفتن، می توان به یک چارچوب عملی گفت و شنود صحیح از دیدگاه اسلام دست یافت، که عمل به آن تاثیرات مثبت به مراتب والاتری را بر نتایج گفت و شنود و ایجاد همدلی میان طرف های گفت و گو خواهد گذارد. در این مقاله با نگاهی تطبیقی، با محوریت سخنان و سیره امیرمومنان و امام صادق (ع) در حوزه گفت و شنود و قضاوت و اظهار نظر، و با مروری بر مبانی و اصول علم دیالوگ از نگاه صاحب نظران فلسفه و مدیریت غرب به توضیح چرایی باور فوق می پردازیم .در شرایطی که در جامعه امروز ما رویکردهای خصمانه در گفت و گو، و برداشت ها و قضاوت های نادرست بعضا منجر می شود به ایجاد کینه ها و خصومت ها، و بی نتیجه ماندن بحث هایی که می تواند بسیار سازنده باشد، در صورتی که فرضیه مذکور به اثبات برسد، می تواند مبنای طراحی برنامه های آموزشی موثر قرار بگیرد، و در راستای رفع زیربنایی این آسیب فرهنگی مهم در جامعه امروز ما موثر واقع شده و منشا ارتقای فرهنگ گفت و شنود در جامعه گردد.

نویسندگان

مرضیه شیرخدایی

دانشجوی دکترای تاریخ و تمدن اسلامی در مرحله رساله، مدرس حوزه و دانشگاه حوزه علمیه فاطمه الزهرا (س) و حوزه علمیه بانو امین دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال، دانشکده زبان های خارجی