ارتقاء امنیت کودکان در فضاهای باز مجتمع های مسکونی (مجتمع مسکونی آسمان تبریز و محله مسکونی مقصود به تبریز)

سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 739

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CPPLANNING01_076

تاریخ نمایه سازی: 11 آبان 1395

چکیده مقاله:

کودکان به عنوان آسیب پذیرترین قشر جامعه حجم وسیعی از جمعیت یک کشور را تشکیل می دهند و با توجه به شرایط روحی و جسمی خاصی که دارند بیش از هر گروه دیگر سنی نیازمند شرایط محیطی مناسب از نظر امنیت و آرامش می باشند. تأمین محیط امن و ایمن برای کودکان از ضروریات یک جامعه بوده و عدم توجه به این مسئله می تواند تبعاتی را برای آینده کودکان و جامعه یک کشور داشته باشد چرا که کودکان برای اولین بار در فضاهای بازمسکونی فضای جمعی را تجربه می کنند و با گروه همسالان و بزرگسالان به تعاملات اجتماعی می پردازند (قره بیگلو و همکاران، 92). ضرورت تأمین امنیت کودکان در فضاهای باز مجتمع های مسکونی بیشتر احساس می شود. پرسش اساسی در این پژوهش این است که راهکارهای تأمین حس امنیت کودکان در فضاهای باز مجتمع های مسکونی کدام ها هستند و آیا مجتمع های مسکونی در شهرهای ما این قابلیت را دارند؟ برای پاسخ به این پرسش بر اساس نتایج حاصل از مرور ادبیات موضوع متغیرهای تأمین کننده امنیت کودکان در فضاهای باز مجتمع های مسکونی استخراج و فرضیات تحقیق شکل گرفت در گام بعدی برای آزمون فرضیه، تحقیقات پیمایشی در مجتمع های مسکونی آسمان تبریز و محله مسکونی مقصودیه آغاز و مصاحبه نیمه ساختار یافته ای از والدین کودکان از هر مموعه انجام شد و علاوه بر این با مشاهده و تحلیل رفتار کودکان در محیط نتایج بدست آمده به صورت تطبیقی در دو مجتمع مقایسه و بررسی شدند و مشخص شد که فرضیه تحقیق مبنی بر اینکه امنیت کودکان در طراحی فضاهای باز مجتمع های مسکونی تأمین نشده و قابلیت مناسبی برای بازی کودکان را ندارند تأیید می شود. و مجتمع مسکونی آسمان تبریز با وجود اینکه در کل از امنیت بسیار بالا و طراحی خوبی برخوردار است ولی از نقطه نظر تأمین امنیت کودکان، فضاهای بازی کودکان از امنیت قابل قبولی بر خوردار نیست. و ضمناً نتایج حاکی از آن بود که محله مقصودیه در گذشته قابلیت بسیار بالایی به عنوان یک محله امن و سرزنده داشته ولی امروزه دیگر کوچه اهی بن بست محله، مکان امنی برای بازی کودکان نیستند و جذابیت و مطلوبیت خود را برای کودکان امروزی از دست داده اند. از این رو می توانیم با درنظر گرفتن متغیرهای ارتقاء امنیت در طراحی فضاهای باز مجتمع های مسکونی و توجه بیشتر به این مسئله در طرح های معماری حس امنیت و آرامش کودکانمان را ارتقاء داده و از این طریق رشد و بالندگی کودکانمان را فراهم و آینده روشنی را برایشان رقم زد.

کلیدواژه ها:

امنیت ، کودک ، فضاهای بازی ، فضاهای باز مجتمع های مسکونی

نویسندگان

لیلا کاظمی

دانشجوی دکتری معماری، دانشگاه آزاد اسلامی تهران شمال- نویسنده مسئول

حمیدرضا عظمتی

دانشیار دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی