روایت و تخیل عناصر مکمل و هویت بخش در فضای معماری و سینما

روایت و تخیل در فضا در طول زمان، امکان شناخت کامل از فضای موجود را به دست می دهد. در حقیقت این عناصر را می توان ابزاری جهت بیان فضا در طول زمان دانست. الگوهای روایتی و تخیلی در فیلم، فضا را تعریفکرده و به آن اهمیتی بیانی می دهند. همچنین روایت و تخیل در فضای معماری امکان دریافت تجربیات جدید و ادراک فضایی را به دست می دهد. بنابراین مفهوم این عناصر به مثابه الگویی مشترک در سینما و معماری ازاهمیت ویژه ای برخوردار می باشند. ولیکن آن طور که باید به مفهوم آنها چه در سینما و چه در عرصه ی معماری، توجه نشده است. در این مقاله ابتدا به شناخت مفهوم روایت و تخیل در فضای معماری و چگونگی دریافت آن در فضای معماری پرداخته می شود و سپس مفهوم این عناصر در سینما و اهمیتی که الگوهای روایتی و تخیلی در بیان فضاها و روحیه ی خاص فیلم دارد، مورد بررسی قرار می گیرد. در نهایت چنین نتیجه می شود که اساس تمامی تجربیات فضایی و درک فضا متکی بر روایت و تخیل است و به عنوان الگویی که هر دو عنصر فضا و زمان را در خود جای می دهد، در فضای مجازی فیلم و فضای فیزیکی معماری می تواند بیانگر احساسات و عواطف و منشا تجربیات جدید در فضا و القا کننده ی هدف خاص فیلم ساز و معمار باشد

کلیدواژه ها:

روایت ، تخیل ، فضا ، معماری ، سینما