تاسیس ساختارهای مشترک پژوهش و فناوری ابزار کلیدی ارتباط صنعت و دانشگاه

دانشگاه، مراکز تحقیقاتی و صنایع، شاخص ترین مبانی توسعه هر کشور بوده، به گونه ای که ارتباط مستحکم آنها، ارمغان آور توسعه پایدار خواهد بود. دانشگاه به عنوان مجموعه ای که تخصصی کردن علوم مختلف در آن تحقق می یابد و زمینه های مختلف علمی از آن طریق، رشد و توسعه پیدا می کند، موجبات توسعه و پویایی هرچه بیشتر صنعت را در جامعه فراهم می آورد. توسعه صنعتی نیز با تقویت بنیه مالی، امکانات پژوهشی بیشتر را در جامعه زمینه سازی می نماید. بنابراین ضرورت ارتباط دانشگاه و صنعت نشات گرفته از نیاز جامعه در سرعت بخشیدن به توسعه فناوری است. با توجه به اهمیت این موضوع از ابتدا تاکنون و در جوامع مختلف راهکارهای متفاوتی جهت تحکیم این ارتباط به کار گرفته شده است. از جمله عناوین راهکارهای اتخاذ شده می توان به توسعه برنامه آموزشی (دوره های تحصیلی کوتاه، متوسط و بلند مدت مشترک، کارآموزی و اینترنشیپ)، مشاوره واحدهای صنعتی با محققین دانشگاهی، برگزاری سمینارهای آموزشی، برگزاری نمایشگاه ها، انجام پشتیبانی مالی مناسب (تامین بودجه تحقیقاتی، تامین تجهیزات)، تحقیقات قراردادی، تحقیقات مشترک و تاسیس ساختارهای مشترک اشاره کرد. در کشور عزیزمان ایران، ظرف سه دهه گذشته مطالعات و تلاش های زیادی جهت دستیابی به روشی کارا برای ارتباط مستمر و ثمربخش بین دانشگاه و صنعت صورت گرفته و راه حل های متعددی تاکنون پیشنهاد شده، بی آنکه موفقیت پایداری حاصل شود. به نظر می رسد در ایران از یک طرف کیفیت آموزش برای دانشگاهیان بالاترین اولویت را دارد و از طرف دیگر صنعت در موقعیتی نیست که تحقیقات مورد نظر دانشگاه را در مرزهای دانش تامین کند. به علاوه نه در صنعت، متولی واقعی (یعنی تحقیق و توسعه) برای تحقیقات وجود دارد و نه در دانشگاه، سازمان فعالی متولی این امور است. لذا ارتباط دانشگاه و صنعت راه واقعی خود را پیدا نکرده و فعالیت های مشترکی که برای دو طرف رضایت بخش و سودآور باشد، محقق نشده است. در این رابطه بررسی الگوهای کشورهای پیشرفته و برخی تجربیات ثمربخش داخلی نشان دهنده این واقعیت است که یکی از موفق ترین راه های گسترش هم گرایی فعالیت های تحقیق و توسعه در دانشگاه ها و صنایع، تاسیس ساختارهای مشترک ماموریت گرا (به صورت دو جانبه یا کنسرسیوم متشکل از مراکز مختلف علمی، دانشگاهی و صنایع متقاضی) می باشد.

کلیدواژه ها:

ارتباط صنعت و دانشگاه ، ساختارهای مشترک پژوهش و فناوری ، توسعه فناوری