مطالعه و تدوین الزامات جهت ارتقای نقش دانشگاه در نظام ملی نوآوری

بررسی کارکردهای متفاوت دانشگاه ها در کشورهای مختلف، نشان از تفاوت بسیار عمیق نقش این بخش از جامعه در نظام ملی نوآوری دارد. دانشگاه های کشور ما نیز هنوز نتوانسته اند نقش خود را در نظام ملی نوآوری به خوبی ایفا نمایند. تحقیقات انجام یافته در ایران و نیز مطالعات تطبیقی، حاکی از عدم وجود زیرساخت ها و امکانات مورد نیاز جهت ایفای نقش دانشگاه های ایران در نظام ملی نوآوری دارد. این تحقیق با تمرکز بر دانشگاه ها، ابتدا جهت ارتباط دانشگاه با دو رکن دیگر نظام ملی نوآوری (صنعت و دولت) امکانات مورد نیاز را در پنج بخش اصلی تقسیم نموده است: 1) الزامات سیاست گذاری کلان دولت 2) الزامات فرهنگی دانشگاه 3) الزامات اقتصادی 4) الزامات فناوری و 5) الزامات علمی. سپس در هر بخش با توجه به تحقیقات انجام شده مولفه هایی را تعیین نموده است. در مرحله بعد با استفاده از مصاحبه و نظرخواهی از صاحب نظران و نیز، ملاک قرار دادن نقشه جامع علمی کشور، مولفه هایی حذف و یا اضافه گشته اند. سپس این مولفه ها در شش مرحله با استفاده از روش دلفی، به ترتیب اهمیت، مشخص و اولویت بندی شدهاند. در مقاله پیش رو هر کدام از این الزامات ، بهطور جدا مورد بررسی قرارگرفته اند، به این ترتیب که در مورد هر یک از پنج نوع الزامات، ابتدا به گوشه ای از تحقیقات مورد استفاده اشاره شده است. در انتها نیز مولفه هایی که با استفاده از روشهای بیان شده (مطالعه، مصاحبه، دلفی) مشخص گشته اند به ترتیب اولویت معرفی شده اند.

کلیدواژه ها:

نوآوری ، دانشگاه ، نظام ملی نوآوری ، فناوری ، اقتصاد مبتنی بر دانش