اصول طراحی همساز با اقلیم با رویکرد پایداری زیست محیطی در استان همدان

ارتقاء کیفیت معماری در طراحی پایدار به دنبال این است که در یک چشم انداز بلند مدت نیازها و ارزش های اقتصادی، اثر خنثی زیست محیطی، رضایت انسان و عدالت اجتماعی و زیرساخت های فرهنگی را بهبود بخشد. عوامل طبیعی، جغرافیایی و محیطی عواملی هستند که بستر و جایگاه اصلی محیط طرح را تشکیل داده و علاوه بر آن می توانند کلیه عناصر و جزئیات طراحی، نظیر مکان، شکل، ساختار و مصالح بومی و غیره را تحت تأثیر خود قرار دهند. یکی از مهم ترین و اساسی ترین مراحل مداخله در سایت، شناخت محیط طرح است. هدف ازاین مرحله، شناخت امکانات و بررسی مسائل، محدودیت ها و نیازها می باشد. با شناخت منطقه و عوامل طبیعی آن، از جمله آب و هوا، زمین و غیره، می توان ساختمانی زیست محیطی ساخت که رفاه فیزیولوژیکی بیشتری را برای ساکنین آن فراهم نماید. در این مقاله تلاش شده است که با مطالعه ی شرایط و وضعیت اقلیمی شهر همدان، به ارائه ی راهکارهایی جهت ایجاد آسایش از طریق طراحی ساختمان های متناسب و سازگار با اقلیم منطقه و در نتیجه کاهش مصرف انرژی و بهینه سازی مصرف آن پرداخته شده است. جهت نیل به این هدف از آمار و اطلاعات ایستگاه سینوپتیک شهر همدان در یک دوره ی آماری 10 ساه استفاده شده است. در این بررسی مشخص شده است که شهر همدان خصوصیت اقلیمی سرد و کوهستانی با زمستان های سرد و مرطوب و تابستان های گرم و خشک را داراست. همچنین پس از تعیین نوع اقلیم شهر همدان و پس از جمع آوری و رسم نمودارهای مربوطه با استفاده از شاخص های دمای مؤثر، اولگی و گیونی به بررسی وضعیت آسایش اقلیمی و معمایر همساز با اقلیم پرداخته شده است و سپس وضعیت اقلیمی هر ماه از سال و چگونگی آسایش انسان با توجه به این شاخص ها و پیشنهادها و راهکارهای لازم جهت طراحی همساز با اقلیم ارائه گردیده است.

کلیدواژه ها:

پایداری زیست محیطی ، اقلیم ، معماری سبز ، طراحی همساز با اقلیم ، همدان