بررسی احساس رضایتمندی و آسایش در مجتمع های مسکونی (نمونه موردی: شهرستان عجب شیر)

جامعه ایران با سرعت بالایی گذر از جامه سنتی به مدرن را سپری نموده و با توجه به فصل مشترک دنیای شرق و غرب تحولات زیادی را در زمینه های مختلف مخصوصاً معماری به خود دیده است. در این میان، با توجه به رشد جمعیت و افزایش تقاضای مسکن، استفاده از روش های نوین ساخت امری اجتناب ناپذیر خواهد بود. رضایتمندی مفهومی است که برای ترسیم توسعه رفاه جامعه بکار می رود. امروژه توجه صرف به جنبه کمی طراحی فضا و نگاه تک بعدی به آن سبب کاهش کیفیت اغلب فضاهای مسکونی شده است. بطوریکه برخی فضاهای مسکونی از عدم سرزندگی و پویای لازم رنج می برند و فقط مورد استفاده افرادی خاص قرار می گیرند. لذا عوامل ذکر شده سبب گردید تا این تحقیق با هدف بررسی رضایتمندی و اسایش ساکنان از مجتمع های مسکونی تدوین گردد. روش نوشتارحاضر، از نوع اسنادی و میدانی وپیمایشی بوده و اطلاعات مورد پردازش از طریق پرسشنامه جمع آوری گردیده است و در نهایت، یافته ها با استفاده از نرم افزارهای تحلیل آماری از جمله spss مورد پردازش قرار گرفته است. در این تحقیق، برای سنجش رضایتمندی و آسایش ساکنان متغیرهایی چون فرهنگ، ارزش های ملی، سنت، تمایلات اجتماعی و نیازهای انسانی مورد ارزیابی بوده است. نتایج حاصل از این پژوهش، بررسی میزان رضایتمندی ساکنان از طراحی مجتمع های مسکونی و شناسایی عوامل تأثیر گذار و در نهایت ارائه راهکارهای مناسب می باشد.

کلیدواژه ها:

مجتمع مسکونی ، رضایتمندی ، آسایش ، خانه مسکونی ، فرهنگ