طراحی فرم بهینه برای ساختمان های بلند مرتبه در اقلیم سرد و خشک

در دهه های اخیر با رشد شهرها و ساخت ساختمان های بلند مرتبهه برای پاسخ گویی به نیازهای انسان، به تبع آن استفاده بی رویه از سوختهای فسیلی و منابع محدود انرژی و طبیعی و آلودگی های ناشی از آن، اکوسیستم محیط دستخوش تغییرات گردیده که باعث برهم خوردن نظم میان روابط موجود بین طبیعت و محیط طبیعی شده است. معماری امروزی بر آن است تا با ارائه راهکارهای مناسب، از چرخه طبیعی انرژی در تأمین نیاز اسایشی انسانها بهره بجوید. از آنجا که در یک ساختمان این سطح خارجی بنا هست که هم با محیط داخل و هم با محیط پیرامونی و طبیعی در ارتباط است، می توان با طراحی فرم بهینه در برابر عوامل اقلیمی هر منطقه، به شرایط ایده ال برای حفظ و استفاده بهینه از انرژی خورشیدی و نیروهای باد در آن منطقه دست یافت. به خصوص در اقلیم سرد و خشک که امروزه در آن ساخت ساختمان های بلند مرتبه منفرد اجتناب ناپذیر است و بعضی از مسائل اقلیمی (بافت متراکم و ...) عملاً قابل اجرا نیست. رسیدن به فرم مناسب، می تواند راه حلی در جهت ایجاد آسایش محیطی هماهنگ با طبیعت در چنین ساختمانهایی باشد.

کلیدواژه ها:

ساختمان های بلند مرتبه ، اقلیم سرد و خشک ، فرم بهینه ، آسایش محیطی ، انرژی خورشیدی ، نیروی باد