وضعیت آموزشی در مناطق مرزی و غیر مرزی استان سیستان و بلوچستان

انتخاب محل زندگی و نحوه سطح رشد افراد یکی از اساسیترین ارکان پیشرفت آموزشی آنها است. در این میان، نقش آموزش و پرورش به دلیل ویژگیهای محل زندگیاش محدود میشود. چون کنترل این ویژگی ها، به وسیله فرد یا افراد میسر نیست، حقوث این افراد برای یادگیری و آموزش برابر در میان دیگر افراد جامعه، تحت الشعاع تهدیدها و عوامل خارجی قرار میگیرد. شواهد موجود درباره وضعیت بد آموزش، یکی از دغدغه های جدی نظام آموزشی در ایران به حساب می آید. این پژوهش با محور قرار دادن این نوع آموزش، یافته های حاصل از پژوهش پیمایشی درباره برابری فرصت های آموزشی در مناطق مرزی محروم و غیر مرزی غیر محروم را به اختصار نشان میدهد. پژوهش یاد شده در 54 مدرسه در 3 شهر منطقه مرزی و 33 مدرسه در 2 منطقه غیر مرزی استان سیستان و بلوچستان انجام گرفت، و با تحلیل یافته های حاصل از جستجو در مدارک، مشاهده، و دو فرم پرسشنامه به این نتیجه رسید که فرصت های ظاهری میان مناطق مقایسه شده، در این دو منطقه نشان دهنده نوعی نابرابر در وضعیت آموزش را نشان میدهد.

کلیدواژه ها:

آموزش ، مناطق محروم ، مناطق غیر محروم ، مرز ، سیستان و بلوچستان