ارایه روشی مبتنی بر منطق فازی در شناسایی معابر تصادف خیز

منطق فازی در مدل سازی شرایط دارای عدم قطعیت و شرایط مرزی، کارایی بالایی از خود نشان داده است. مدلسازی تصادفات نیز به جهت تاثیرگذاری پارامترهای مختلف در هنگام وقوع، در این دسته تحلیلها قرار میگیرد. در این پژوهش تلاش شده است با پیشنهاد مدلی مبتنی بر استنتاج فازی محورهای پرتصادف درون شهری بر اساس تعداد تصادفات مورد انتظار، تحت تاثیر پنج متغیر طول و عرض خیابان، تعداد ساعات ترافیک غیرروان، سرعت مجاز و تراکم ناخالص جمعیت، که هرکدام شامل مقادیر زبانی مختلفی هستند، دسته بندی شوند. در روش پیشنهادی با اتکا به نظر کارشناسان، بیش از 3600 قاعده فازی جهت استنتاج به روش ممدانی مورد استفاده قرار گرفت. خروجی مدل پیشنهادی تعداد تصادفات مورد انتظار در هر قطعه راه است که خود به چهار مقدار زبانی کم، متوسط، زیاد و خیلی زیاد تقسیم شده است. جهت ارزیابی روش پیشنهادی، مدل توسعه داده شده بر روی 42 قطعه راه در شهر بندرانزلی به عنوان منطقه ی موردمطالعه پیاده سازی شد. در نهایت جهت اعتبارسنجی مدل پیشنهادی، از تصادفات پیشین رخداده در قطعه راه های مذکور استفاده شد که در بیش از 70 درصد موارد، اختلافات قابل قبول بوده است.

کلیدواژه ها:

محاسبات نرم ، منطق فازی ، معابر تصادف خیز ، ایمنی راه