آبخوانداری، راهکاری برای افزایش کمیت چاه های آب شرب شهرستان سبزوار

سال انتشار: 1388
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 2,130

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CSDPWM01_084

تاریخ نمایه سازی: 28 مهر 1388

چکیده مقاله:

متوسط بارندگی سالانه شهرستان سبزوار از حدود 150 تا 220 میلی متر بوده که جزء مناطق خشک کشور محسوب می شود. مسأله کمبود آب در این منطقه نه تنها همانند بسیاری از مناطق ایران یکی از مهمترین مشکلات بخش کشاورزی محسوب می شود بلکه مشکلاتی را نیز جهت تأمین آب شرب شهرستان سبزوار در پی داشته است. این در حالی است که هر ساله سیلاب های متعددی در منطقه رخ می دهد که علاوه بر ایجاد خسارت فراوان حجم قابل توجهی از آب های با کیفیت مناسب را نیز از دسترس خارج می سازد. در سال 1375 به منظور کنترل سیلاب و جلوگیری از خسارات ناشی از آن و نیز تغذیه آبخوان عرصه که آب مورد نیاز شهر 220 هزار نفری شهر سبزوار و کشاورزی منطقه را تأمین می نمود پس از مطالعات جامع، عملیات اجرایی آبخوان در عرصه ای به وسعت 2300 هکتار انجام گرفت..نتایج حاصله نشان می دهد که: عرصه پخش سیلاب و تغذیه مصنوعی آبخوان دشت سبزوار تا حد زیادی در جلوگیری و مهار سیلاب و تعدیل افت رو به رشد سطح آب های زیرزمینی در منطقه مؤثر بوده است. البته با وجود استحصال بیش از 18 میلیون متر مکعب به صورت سالانه از آبخوان دشت سبزوار جهت تأمین آب شرب این شهرستان، و نفوذی در حدود 4 تا 5 میلیون متر مکعب در یال به طور میانگین از طریق عرصه، تأثیر این طرح در تعدیل روند افزایشی افت در سفره قابل توجه می باشد و با ترمیم و لایروبی عرصه به طور پیوسته و گسترش این گونه طرح ها می توان به احیای منابع آب جهت تأمین آب این شهرستان در آینده امیدوار بود.

نویسندگان

اسماعیل فیله کش

محقق ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی سبزوار

حمیده مقدس

دانش آموخته دانشگاه صنعتی شاهرود

غلامحسین کرمی

عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی شاهرود

محمدطاهر فیله کش

دانشجوی زمین شناسی دانشگاه بیرجند