یک مکانیزم خود درمان برای سیستم های توزیعی مولفه گرا

تحقیقات مختلفی در زمینه خود درمانی سیستمهای نرم افزاری صورت گرفته است که در آنها کمتر به مقوله چگونگی برخورد با شرایط نامساعد پرداخته شده و تکیه بیشتر روی طرق کشف خطا بوده است. به علاوه در اکثر کارهای مرتبط انجام شده خود درمانی از طریق تغییر کد حاصل شده است. محدودیتی که این رویکرد فراهم خواهد کرد، عدم امکان استفاده از مولفههای آماده موجود در بازار است که به دلایل تجاری کد آنها در دسترس نمیباشد. لذا در این مقاله با الهام از مکانیزمهای تطبیق سلولی در بدن انسان مدلی ارائه شده که قادر است یک سیستم توزیع شده مبتنی بر مولفه را بدون نیاز به تغییر کد و از طریق افزودن یک مولفه درمانکننده به ازای هر گره به خود درمانی برساند تا به این طریق قابلیت اطمینان و توانایی عملکردی سیستم بیشتر گردد. در مکانیزم پیشنهادی فرض شدهاست که مولفههای تشکیل دهنده سیستم به درستی و بدون خطا کار می- کنند و خطاهایی که ممکن است برای سیستم پیش آیند به دلیل تغییرشرایط محیط سیستم است. تغییر شرایط محیط از طریق نظارت بر پیغام های ردوبدل شده بین مولفه ها و تطابق آنها با رفتار مورد انتظار سیستم تشخیص داده میشود.

کلیدواژه ها:

سیستمهای خودمختار ، خود درمانی ، مولفه های نرم افزاری توزیع شده ، متاپلازیا و هایپرپلازیا