زمانبندی چند پردازنده ای با استفاده از اتوماتای سلولی مبتنی بر الگوریتم ژنتیک

مساله زمان بندی یک برنامه موازی برروی یک سیستم چند پردازنده ای از مسائل رام نشدنی محسوب میشود هدف ازاین مساله توزیع پردازشهای موازی برروی پردازنده ها است بطوریکه علاوه بررعایت وابستگی های اجرایی بین پردازشهای موازی زمان اجرای کلی آن برنامه موازی نیز حداقل شود دراین مقاله یک روش زمان بندی مبتنی براتوماتای سلولی تکاملی برپایه الگوریتم ژنتیک پیشنهاد شده است از آنجا که تولید مجموعه قوانین یک اتوماتای سلولی با توجه به نوع مساله یک فرایند دستی و هزینه بر است دراین مقاله از الگوریتم ژنتیک جهت پیدا کردن مجموعه قوانین بهینه اتوماتای پیشنهادی استفاده شده است زمان بند پیشنهادی با استفاده از مجموعه قوانین بدست آمده به کمک الگوریتم ژنتیک قادر به پیدا کردن زمان اجرای بهینه برای برخی از گرافهای وظایف محبوب درحوزه زمان بندی نظیر g18 tree15 می باشد

کلیدواژه ها:

زمانبندی سیستم چند پردازنده ای ، اتوماتای سلولی ، الگوریتم ژنتیک