مروری بر ساختار پشته پروتکل های ارتباطی شبکه

هر شبکه ارتباطی برای تأمین اهداف کاربردی خاص، نیازمندیهای متفاوتی دارد. بنابراین نمی توان به راحتی از پشته پروتکل های عمومی (مانند پشته پروتکل TCP/IP) در کاربردهای خاص منظوره (مانند کاربردهای نظامی، امداد و نجات و شبکه های خاص منظوره) استفاده نمود. در شبکه های خاص منظوره نیازمندی ها متفاوت از شبکه های عمومی هستند و پشته پروتکل عمومی مانند TCP/IP (به دلیل سربار زیاد)، پاسخگوی چنین نیازمندی هایی نیست. برای تامین نیازمندیهای خاص شبکه، طراحی پشته پروتکل جدید و سازگار با سایر استانداردهای پرکاربرد موجود، لازم است. طراحی یک پروتکل به معنای استفاده از زبانی واحد میان موجودیت های مختلف یک سیستم است، بطوریکه کلیه اجزای سیستم بتوانند براحتی با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. یکی از نکات مهم برای طراحی یک پشته پروتکل، شناخت معماری پشته پروتکل ها و بررسی نیازمندی هایهرکدام از آنها است. با شناخت و درک دقیق معماری استانداردها و پشته پروتکل های موجود در شبکه های عمومی و خاص منظوره، می توان پشته پروتکل جدیدی طراحی نمود. هدف اصلی این مقاله بررسی ساختار برخی از مهمترین و پراستفاده ترین استانداردها و پشته پروتکل های ارتباطی شبکه است. در این مقاله ساختار استانداردها و پشته پروتکل های عمومی و خاص- منظوره شبکه مانند استاندارد GPRS، استاندارد IEEE802.16، استاندارد IEEE 802.15.4، استاندارد BACnet استاندارد RapidIO، معماری شبکه های تحمل پذیر تأخیر (DTN)، مجموعه پروتکل SCPS، مجموعه پروتکل Aero و پشته پروتکل Link 22 مورد بررسی قرار گرفته و مقایسه می شوند.

کلیدواژه ها:

طراحی پروتکل ، استاندارد شبکه ، پشته پروتکل ، ارتباطات بین لایه ای ، سرویس ، بهره وری ، کارایی