تاثیر اعتماد سازمانی بر بدبینی سازمانی : حلقه مفقوده در آموزش عالی (مورد مطالعه:اعضای هیات علمی)

آموزش عالی در یک ساختار نظام مدار می تواند نقش کلیدی در انتقال دانش داشته باشد. این سازمان زمانی می تواند بر اساس نیاز ملی در جهت گسترش فرهنگ و دانش مدیریت نوین استوار باشد که نظام مدیریتی، رویکردی اعتماد محور ایجاد کرده باشد. بکارگیری این نظام در دانشگاهها نیازمند در نظر گرفتن عوامل مختلف است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر اعتماد سازمانی بر بدبینی سازمانی درآموزش عالی (مورد مطالعه: اعضای هیات علمی دانشگاه اصفهان) است. این پژوهش توصیفی و از نوع پیمایشی و از حیث هدف کاربردی است. جامعه آماری پژوهش شامل اعضای هیات علمی در سال 1396 بود که تعداد 181 نفر از آن ها به روش طبقه ای متناسب با حجم به عنوان نمونه در این پژوهش انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه اعتماد سازمانی که بر مبنای اعتماد بین شخصی و اعتماد موسسه ای مدنظر مایر و داویز (1992) و مک نایت و همکاران (2002) که توسط ریکا و همکاران (2008) ساخته شده است و پرسشنامه بدبینی سازمانی دین و همکاران (1998) استفاده گردید. برای تحلیل داده های گردآوری شده از آزمون های ضریب همبستگی و مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که اعتماد سازمانی به طور معنی داری بر بدبینی سازمانی تاثیر دارد. هم چنین نتایج پژوهش حاکی از رابطه معنی دار بین اعتماد سازمان و بدبینی سازمانی است. به کارگیری اعتماد سازمانی و شناسایی ابعاد آن به منظور کاهش بدبینی سازمانی پیشنهاد می گردد.

کلیدواژه ها:

اعتماد سازمانی ، بدبینی سازمانی ، دانشگاه