موانع و مشکلات موجود در پرورش استعدادهای ورزشی

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 344

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CSSF01_195

تاریخ نمایه سازی: 25 تیر 1399

چکیده مقاله:

استعدادیابی موضوعی است که در دنیای ورزش اهمیت ویژه ای دارد. شناسایی عوامل موفقیت راه را برای رسیدن به قله افتخار هموار می کند. امروزه بیشترین توجه بر روی مرحله کشف و شناسایی استعدادهای ورزشی می باشدو کمترین توجهی به پرورش و نگهداری این استعدادها در کشورمان می شود، همچنین تعداد زیادی از این افراد مستعد به مرور زمان از گردونه خارج می شوند و تمایلی به ادامه کار نشان نمی دهند، این موارد محقق را بر آنداشت که به بررسی موانع و مشکلات موجود بر سر راه پرورش این ورزشکاران مستعد در پروسه چندین ساله استعدادیابی و نقصان هایی که به عنوان موانع جدی ما را از رسیدن به اهداف عالی و ایده آل در این عرصهمحروم کرده است بپردازد. پژوهش حاضر از نوع توصیفی می باشد . روش مطالعه در این تحقیق به صورت میدانی بوده و جامعه ی آماری آن را کلیه مربیان استان آذربایجان غربی تشکیل می دهند که به روش خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و تعداد 117 نفر به عنوان نمونه از مربیان استان انتخاب گردیدند.در این تحقیق از پرسشنامه محقق ساخته به منظور پاسخگویی به سوال اصلی آن استفاده شد که روایی آن توسط اساتید متخصص تایید شد .هم نین از روش آماری فریدمن توسط نرم افزار Spss21 جهت تجزیه و تحلیل آماری استفاده گردید . با تجزیه و تحلیل داده ها و رتبه بندی میانگین گویه های مربوط به سوال اصلی پرسشنامه معلوم گردید که بیشترین تاکیدمربیان در مورد موانع و مشکلات پرورش استعدادها بر روی علل و عوامل سطوح بالای مدیریتی متمرکز می باشد . گویه های مربوط به سوال اصلی این تحقیق شامل موارد مدیریتی، خانوادگی، تمرینی، شخصیتی، آسیب دیدگی هاو ... می باشد . فرایند شناسایی ورزشکاران مستعد و پرورش آن ها با استفاده از برنامه تمرینی منسجم می بایست در سرلوحه کارهای دست اندرکاران ورزش ایران قرار گیرد. امروزه اهمیت مدیران ، و شایستگی های آنها ازروندی روزافزون برخوردار شده است . مهم ترین ایراد وارد بر پروسه پرورش استعداد در کشور در نوع مدیریت بر آن هاست . این نتایج نشان داد که توجه به امر مدیریت در این زمینه حیاتی بوده و جزو اولین و اساسی تریناقدامات صورت گرفته باید باشد . توجه به الگوی سازمانی مناسب برای این کار، حمایت های مادی، روحی و روانی مراجع بالا از این ورزشکاران، نتیجه نگر نبودن مسئولین و داشتن دید مناسب نسبت به پروسه بلند مدتاستعدادیابی به ترتیب باید در اهم موارد قرار گیرند، اگر چه عواملی از قبیل نقش و حمایت خانوادگی،آسیب دیدگی ها و شرایط نامناسب تمرینی در رتبه های بعدی موانع و مشکلات پرورش این ورزشکاران مستعد قرار داشتند.پیشنهاد می شود این موضوع به صورت گسترده تری در سطح کشور انجام گیرد

نویسندگان

وحید محبوبی

دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت ورزشی گرایش مدیریت راهبردی در سازمان های ورزشی دانشگاه پیام نور تهران جنوب