بررسی میزان پیامدهای درمان و فهم شرایط در بسترهای درمان و بهبودی اعتیاد در بین اعضای انجمن معتادان گمنام

انجمن معتادان گمنام ایران از سال 1373 شروع به فعالیت کرده است. قابل ذکر است تاکنون تحقیقات قابل ملاحضه ای در خصوص نحوه فعالیت انجمن صورت نپذیرفته و اکثر تحقیقات و پژوهش های کمی مقایسه ای با سایر روش های درمانی می باشند و در این بین پژوهش کیفی انجام نشده است. از این رو هدف این تحقیق بررسی و مطالعه انجمن معتادان گمنام از نظر کیفی می باشد. پژوهش حاضر با روش نظریه زمینه ای در انجمن های معتادان شهر کرمان با هدف پی بردن به شرایط .بسترهای درمان طولانی مدت انجام شده است. برای این منظور شرکت در 250 جلسه از چهار گروه انجمن های فعال کرمان حاضر شدیم و با 22 نفر بصورت مستقیم مصاحبه شد. پس از بررسی نتایج مصاحبه های انجام شده مشخص شد که بدلیل گروهی و اجتماعی بودن فرآیند درمان روش انجمن معتادان گمنام یکی از موفق ترین روش های می باشد. در این روش بیماران از طریق همدردی و امیدواری که از هم گروهی های خود دریافت می کنند قادر خواهند بود هویت خود را بازاندیشی کنند که این امر موجب تغییر و بهبودی گروه می باشد. افراد هویت جدیدی برای خود تعریف می کنند که در این هویت اعتیاد و مواد مخدر هیچ جایگاهی ندارد و درمان طولانی مدت را به همراه خواهد داشت. بطور کلی می توان نتیجه گرفت که رهایی از بند اعتیاد به طور انفرادی بسیار مشکل بوده و با شکست مواجه است در حالی که در یک فرآیند گروهی و جمعی موفقیت آمیز و نتیجه بخش می باشد.

کلیدواژه ها:

انجمن معتادان گمنام ، بهبودی طولانی مدت ، نظریه زمینه ای