همکاری نوآوری سبز در کشورهای در حال توسعه

پارادایم (نشانه) جدید برای نوآوری سبز در حال حاضر به یک مدل مشارکتی منتقل شده است.این مقاله با هدف بررسی چگونگی همکاری های زیست محیطی در سراسر آثار مرزهای سازمانی نوآوری سبز از منظر سرمایه اجتماعی نوشته شده است.این مقاله با استفاده از روش مدل سازی معادلات ساختاری به تجزیه و تحلیل عملکرد نوآوری از 237 واحد اقتصادی تایوانی می پردازد. تورش بدون پاسخ نیز مورد بررسی قرار گرفته است . اقدامات آماری و مناسب برای به حداقل رساندن تاثیر روش واریانس مشترک در نظر گرفته شد. نتایج تجربی نشان داد که: سرمایه ساختاری و سرمایه شناختی یک اثر مثبت بر سرمایه رابطه ای دارد، سرمایه رابطه ای نقش مهمی را در مدیریت سبز بازی می کند و به نوبه خود منجر به نوآوری بیشتر می شود. برای رسیدن به نوآوری سبز موثر، شرکت ها باید leverage (نسبت بدهى به دارائى خالص( سرمایه اجتماعی خود را به منظور تولید مزایای رقابتی از طریق همکاری های زیست محیطی افزایش دهند. با کمیابی نسبی منابع و افزایش فشار برای پایداری زیست محیطی، یک افزایش علاقه به مطالعه نوآوری سبز مشترک در کشورهای در حال توسعه موجود است. بر خلاف بسیاری دیگر از مطالعات تجربی، در این مقاله با بررسی نحوه همکاری زیست محیطی در کشورهای در حال توسعه سهم مهمی در کمک به ادبیات بحثاثار نوآوری سبز به شیوه ای دقیق از منظر سرمایه اجتماعی می پردازد

کلیدواژه ها:

همکاری ، توسعه محصول جدید ، مدیریت دانش ، مدیریت محیط زیست ، توانمندی ها