تحلیلی بر دستیابی به تراکم پایدار در شهر تهران

با توجه به رشد سریع و شتابان جمعیت خصوصاً افزایش جمعیت کلان شهرها و شهرهای بزرگ توجه به این شهرها همانند تهران را چندین برابر کرده است. از سوی دیگر در چند دهه گذشته دستیابی به توسعه پایدار شهری از مهمترین مسائل و دغدغه های برنامه ریزان و مدیران امور شهری در سراسر جهان بوده است. تراکم در ادبیات توسعه شهری پایدار از جمله حوزه هایی است که با ابعاد کالبدی، اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی درگیر بوده و به عنوان عاملی موثر در گسترش شه رها و یا کنترل بحرا ن های فوق عمل می نماید. بوده تا با استفاده از روشی « تبیین و ارزیابی تراکم شهرها در جهت توسعه شهری پایدار » ، هدف اصلی از این تحقیق مناسب، در رفع مشکلاتی همچون اختلال در عملکرد محیط، کاهش کیفیت زندگی و ابعاد محیطی برای مطالعه موردی یعنی منطقه های شهر تهران عمل نماید.نتایج حاصل از این تحقیق، ارزیابی مناسبی از وضعیت موجود و روش های غالب تعیین تراکم در شهرهای ایران و میزان مطلوبیت تراکم جمعیتی بر اساس تفکر توسعه شهری پایدار و نظریه های نوین ارائه می نماید. « جنبش نوزایی شهری » و « روستا شهر » مبتنی بر آن مانند این تحقیق کوششی است آگاهانه نسبت به توسعههای ناپایدار شهری و تاثیر آن بر عملکرد شهر و به صورت متقابل تاثیر آنچه امروز با عنوان نگرش پایدار می تواند در شهرها اثر گذار باشد. مطالعه حاضر در حد توان و با توجه به محدودیت های زمانی، مالی، اطلاعاتی و ... مزایا و نقایص امر تراکم در شهرهای ایران را باز شناخته و با استفاده از فرآیند طی شده و مدل ارایه شده، تراکم جمعیتی بهینه در جهت رسیدن به پایداری به عنوان یک توسعه شهری را مشخص نموده و گامی در جهت بهبود کیفیت زندگی شهری در آنها و همچنین مدیریت شهر تهران بردارد.

کلیدواژه ها:

شهر ، توسعه پایدار ، توسعههای ناپایدار شهری ، تراکم جمعیتی ، تراکم بهینه