شاخص های طراحی پایدار پلی بین طراحی شهری و پایداری شهر

مقوله توسعه شهری پایدار در سالهای اخیر به عنوان یک موضوع مهم علمی در کلیه جوامع مطرح بوده و تلاشهای بیشماری برای ایجاد جامعهی شهری زنده و پویا بر اساس آموزه ها و اصول آن صورت گرفته است. اما با توجه به نسبی بودن مقوله پایداری اساسا نیازمند ابزارهایی برای سنجش و ارزیابی آن به منظور اطلاع از وضعیت موجود، میباشیم. به این ترتیب برای ارزیابی میزان پایداری، تعریف و تدوین شاخصهای پایداری، امری ضروری و اجتنابناپذیر به نظر میرسد. در حوزه طراحی شهری نیز میتوان با تعریف شاخصهایی به ارزیابی فضاهای شهری و همگانی پرداخت، هر چند این گرایش بیشتر به مولفه های کیفی فضای شهری میپردازد و ارزیابی، عمدتا از طریق کمی ساختن این کیفیتها انجام میپذیرد. در این مقاله با تفکیک اجزای تشکیل دهنده فضای شهری، تلاش بر آن است تا ارزیابی کلی از آن به عمل آید. آنچه که میتواند با وضعیتی بهینه با موارد دیگر انطباق داده شده و مقایسه گردد. این موضوع به طراحان شهری کمک میکند تا به تفکیک ویژگیهای مثبت و منفی یک طرح شهری بپردازند. روش ویژه این پژوهش به گونهای است که از طریق تعریف شاخصهایی که عمدتاً با بازنمودهای گرافیکی تدوین شدهاند، بتوان کمیت هایی قابل سنجش فراهم نمود. شاخصهای طراحی خیابان که در این پژوهش مدنظر قرار گرفتند شامل بازشوها، تعداد ساختمانها، پیاده مداری، مصالح بومی، پیدایی آسمان، ترافیک خیابان، فضاهای زننده و فضاهای قابل نشستن میباشند که به تفصیل در مورد تدوین در اصفهان و « دردشت » و تبیین هریک، توضیحاتی ارائه میگردد. در ادامه به بررسی و ارزیابی مقایسهای در دو محور شهری در شهر جدید بهارستان، پرداخته و در نهایت توصیههایی کلی، برای طراحی پایدارتر خیابانهای آینده، ارائه می - « خیابان الفت » گردد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، طراحی شهری ، معیارهای کالبدی ، شاخص طراحی ، ارزیابی ، خیابان ، محله دردشت اصفهان ، شهر جدیدبهارستان