نقش داروهای دسته استاتین در بیماری نا رسایى قلبى

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 581

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CSUMSMED05_049

تاریخ نمایه سازی: 7 مهر 1398

چکیده مقاله:

مقدمه: نا رسایى قلبى یکى از مهم ترین بیمارى هاى شایع ومشکل مهم سلامت عمومى مى باشد اگر چه داروهاى مختلفى براى درمان نارسایى قلبى وجود دارد اما هم چنان به عنوان دلیل اولیه مرگ در جهان به شمار مى رود واستراتژى هاى درمانی جدید لازم است. داروهاى دسته استاتین مهارکننده هیدروکسى متیل گلوتاریل کوانزیم. A ردوکتاز مى باشد که برای درمان هایپرلیپیدمی و سکته های حاد قلبی به کار میرود اهداف : هدف ما از این مطالعه بررسی نقش داروهای دسته استاتین در بیماری نا رسایى قلبى می باشد روش تحقیق: یک مقاله ى مرورى نظام مند از سالهاى2014-2010 از پایگاه هاى pubmed و scopus و web of science و Google scholar با کلید واژه هاىheart failure و statin به منظور بررسى نقش و مکانیسم هاسی دارو های دسته استاتین انجام گرفت یافته ها: دارو های دسته استاتین سبب کاهش فعالیت ماتریکس متالوپروتیین میشوند و با این مکانیسم در نارسایی قلبی شرکت میکند همچنین استاتین ها سبب کاهش اپاپتوز سلولهای قلبی میشوند و هموستاز بدن رو بهبود می دهند و فعالیت در تنظیم سیستم ایمنی داردند و هم چنین تعادل نورو هورمونی بدن را حفظ میکنند و اثرات مفید در کاهش هایپرتروفی قلب و بهبود عملکرد اندوتلیال ها وتون عروقی و اثر ضد التهابی دارند استاتین بر روى فاکتورهاى پیش التهابى موثر در نارسایى قلبى از جمله TNF-a، IL-6 ، CRP اثر دارند. استاتین سبب کاهش تولید رادیکال ازاد مى شود که نقش مهمى در توسعه نارسایى قلبى دارد. اما در مقابل ان در بعضی مطالعات بیان شده که سطح پایین غلظتLDL و کلسترول بدن پروگنوز ضعیفی برای بیماران نارسایی قلبی دارند و مکانیسم احتمالی ان کاهش در سطح یوبیکینون (کو انزیم CO Q10 ) می باشد که یوبیکینون برای فسفریلاسیون اکسیداتیو در سلول ضروری می باشد نتیجه گیری: استاتین ها علاوه بر کاهش چربى اثرات دیگرى از جمله ضد التهابى وانتى اکسیدان دارند ونقش حفاظتى بر روى عملکرد سلول های اندوتلیال دارنداما به طور کلی نقش استاتین ها در نارسایی قلبی قابل بحث می باشد و نیاز به مطالغات بیشتری دارد .

نویسندگان

سیده غزاله عصار

کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده داروسازی، واحد دامغان، دانشگاه ازاد اسلامی، دامغان، ایران

بهادر باقری

گروه فارماکولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی سمنان