آگاهی پرستاران بخش اورژانس از سیستم های تریاژ بیمارستانی

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 677

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CSUMSMED05_088

تاریخ نمایه سازی: 7 مهر 1398

چکیده مقاله:

مقدمه بخش اورژانس به عنوان یکی از مهم ترین بخش های هر بیمارستان؛ با انبوه بیماران رو به رو است. ارائه خدمات موثر در زمان مناسب در این بخش، عملکرد کارا و موثر پرستاران اورژانس را می طلبد. تریاژ بیمارستانی قسمتی از کارکرد این بخش است که توسط پرستاران صورت می گیرد. این مطالعه با هدف، بررسی میزان آگاهی پرستاران بخش اورژانس در مورد سیستم های تریاژ بیمارستانی انجام شد.روش تحقیق: این مقاله حاصل مرور متون، جستجوی اینترنتی و مطالعات کتابخانه ای، با کلیدواژه های مرتبط، بین سال های 2009 تا 2013 برای مقالات انگلیسی و 1393 تا 1395 برای مقالات فارسی، با استفاده از پایگاه های اطلاعاتی PubMed، ScienceDirect، پایگاه اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی و بانک اطلاعات نشریه های ایران می باشد. از میان 20 مقاله به دست آمده 8 مقاله ، انتخاب و مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: بر اساس نتایج، میزان آگاهی پرستاران در مورد تریاژ بیمارستانی مطلوب نبود. بسیاری از پرستاران شاغل در بخش اورژانس آموزش تخصصی در مورد سیستم تریاژ را دریافت نکرده بودند و یا مسئولیت های اصلی خود را در تریاژ بیمارستانی نمی شناختند. سیستم یکپارچه تریاژ ارائه نشده است و چندگانگی انواع تریاژ ارائه شده، باعث سردرگمی پرستاران شده و میزان آگاهی آنها را ضعیف کرده است. نتیجه گیری: یک سیستم تریاژ کارا باید بتواند در مورد هر بیمار با سرعت و دقت تصمیم گیری نماید. تریاژ مناسب باعث افزایش کیفیت خدمات مراقبتی، افزایش رضایت مندی، کاهش زمان و اقامت بیماران وکاهش موارد مرگ می شود. بنظر می رسد که آموزش تاثیر مثبتی بر افزایش میزان آگاهی پرستاران داشته باشد. بنابراین گسترش دوره های آموزش تئوری و عملی تریاژ برای پرستاران بخش اورژانس، جهت ارتقاء آگاهی و به تبع آن کیفیت ارائه خدمات، ضروری به نظر می رسد. همچنین ارائه یک سیستم واحد تریاژ برای کلیه مراکز درمانی سراسر کشور ایران می تواند تا حد زیادی سردرگمی پرستاران در مورد این مهم را، کاهش دهد.

نویسندگان

طاهره گیلوری

عضو هییت علمی دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی سمنان.